Zachęcamy do zapoznania się z niniejszym artykułem, w którym prezentujemy moc kamieni szlachetnych wg. Św. Hildegardy z Bingen. Dowiecie się z niego m.in. które z nich warto mieć przy sobie i dlaczego? Św. Hildegardy kamienie szlachetne. Św. Hildegarda zauważyła, że kamienie szlachetne w różny sposób oddziałują na układ nerwowy.
Naturoterapię przez wieki praktykowali medycy będący często mnichami, których pragnieniem było wspieranie człowieka w ratowaniu duszy, mieszkającej w słabym ciele. Przede wszystkim ziołoterapia towarzyszyła klasztornym pomysłom na pomoc chorym. Skąd mnisi czerpali wiedzę o zdrowotnych właściwościach roślin? Wierzyli, że przyroda jest apteką Pana Boga i upewniali się w ich działaniu stosując je. Skupiając się jednak na medycynie św. Hildegardy, tak rozpowszechnionej w ostatnich dziesięcioleciach w Europie, wprost trudno nam uwierzyć, iż wszystkie księgi, które pozostawiła po sobie ta niemiecka święta, były, jak twierdzi, napisane z natchnienia Bożego. święta Hildegarda wielokrotnie podkreśla, że nie jest uczoną (indocta), a całą wiedzę, którą pozostawia w swoich księgach, uzyskała w widzeniach. Pragmatyzm człowieka XXI wieku nie jest w stanie objąć umysłem tej prawdy. Potrzebujemy badań naukowych, potrzebujemy potwierdzeń, potrzebujemy doświadczeń. A jednak naturoterapie płynące z medycyny żywieniowej, ziołowej i zabiegowej, a u św. Hildegardy również tej powiązanej z mocą leczniczą kamieni szlachetnych, stosowane przez ludzi, w jakiś sposób równoważą ich wnętrze i wpływają na zdrowie. O św. HILDEGARDZIE Św. Hildegarda została ogłoszona doktorem Kościoła Katolickiego 7 października 2012 roku. Ta benedyktyńska mniszka, mistyczka i wizjonerka, autorka prac teologicznych, medycznych, kosmologicznych, ziołoleczniczych, kompozytorka i poetka, otrzymała od Boga polecenie spisania wszystkiego co widzi, zgodnie z wolą Boga. POLECAMY DZIEŁA ŚW. HILDEGARDY TO: Scivias – Poznaj Drogi Boże; Physica – Przyrodolecznictwo; Cause et Curae – O przyczynach i leczeniu chorób; Liber Vitae Meritorum – Księga zasług życiowych (o odpowiedzialności człowieka); Liber Divinorum Operum – Księga dzieł Bożych (o świecie i człowieku). Holistyczne podstawy Medycyny św. Hildegardy Medycyna Hildegardy jest medycyną holistyczną, według której całościowe leczenie człowieka opiera się na czterech podstawach: obszarze boskim, kosmicznym, cielesnym i duchowym. Jedyną metodą prawdziwego uzdrowienia jest właściwe uporządkowanie tych elementów. Podstawą systemu medycznego Hildegardy była znana od wieków teoria czterech żywiołów, według której świat opiera się na podstawowych elementach: ogniu, powietrzu, wodzie i ziemi. Z nich została stworzona cała natura, w tym człowiek i są one ze sobą ściśle połączone w odpowiednich proporcjach. Harmonia i równowaga między współistniejącymi ze sobą podstawowymi elementami są gwarantami życia i zdrowia. W ludzkim ciele odpowiadają im cztery płyny ustrojowe (soki): krew, śluz, żółć i czarna żółć. Według Hildegardy nie ma chorób nieuleczalnych, ponieważ w przyrodzie znajduje się lekarstwo na każdą dolegliwość, a przemiana wewnętrzna leży w granicach możliwości każdego człowieka. W procesie zapobiegania chorobom i ich leczenia Hildegarda wyróżnia cztery filary, są to: dieta, środki lecznicze, zabiegi i posty. Dieta w tym systemie jest elementem najważniejszym. Najbardziej znamienne dla medycyny Hildegardy jest stawianie ponad wszelkimi zaleceniami ludzkiej indywidualności, odmienności i niepowtarzalności. Aby żyć w zgodzie z naturą i samym sobą, człowiek musi poznać swoją tzw. miarę i stosować ją przy wszystkich wskazanych przez Hildegardę filarach zdrowia, a więc właściwą dla siebie dawkę leków, właściwą ilość produktów spożywczych, porę i czas trwania postu. Ważnym zastrzeżeniem Hildegardy jest to, iż choroby nie można postrzegać w kategorii winy. Choroba nie jest karą za wady, lecz szansą daną człowiekowi od Boga na zmianę całego życia. Jest przejawem Bożej miłości dającej człowiekowi szansę powrotu do viriditas – życiodajnej siły. Program zdrowia Hildegardy opiera się na złotych regułach życia, których zastosowanie sprawia, że ciało otrzymuje to, co niezbędne do zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia, a w przypadku choroby – do zlikwidowania fizycznych i duchowych uwarunkowań dolegliwości. PROGRAM ZDROWIA HILDEGARDY OPIERA SIĘ NA NASTĘPUJĄCYCH ZŁOTYCH REGUŁACH ŻYCIA: Właściwie jeść i pić; Czerpać energię życiową z czterech żywiołów świata; Zachować rozsądną równowagę między ruchem i spokojem, czyli pracą i odpoczynkiem; Odnaleźć naturalny rytm snu i czuwania jako równoważących się sił; Praktykować sztukę wydalania soków powodujących choroby; Podtrzymywać uzdrawiające siły duchowe poprzez pełnienie cnót chrześcijańskich. Zastosowanie tych nakazów sprawia, że ciało otrzymuje to, co niezbędne do zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia, a w przypadku choroby – do zlikwidowania fizycznych i duchowych uwarunkowań dolegliwości. O temperamentach czyli podstawie diagnozowania w przedwiecznej medycynie W medycynie świętej Hildegardy spotykamy się z niezupełnie nowym, ale od nowa przedstawionym spojrzeniem na temperamenty człowieka, które mają ogromne znaczenie w zakresie predysponowania człowieka do zdrowia lub choroby, ale też do obrania prawidłowego dla siebie stylu życia. Dziś mówimy o genetycznych uwarunkowaniach, a jednak i genetyka płata nam figle. Kiedy zrozumiemy, że temperamenty mają znaczenie dla doboru odpowiedniego odżywiania, jak i zastosowania odpowiednich lekarstw ziołowych, to rozjaśni nam się kwestia dotycząca skuteczności diety i stosowanych lekarstw. Z Galena i AryStotelesa o teorii temperamentów Teoria humoralna – teoria temperamentów, powstała w starożytności, jej zalążki odnajdujemy w Corpus Hippocraticum (De diaeta; De natura hominis), następnie rozwijane są przez Arystotelesa (Problemata, Parva naturalia) i wreszcie przez Galena (130–200). Istotą tej teorii jest uznanie płynów, czyli soków ustrojowych (humorów) za podstawę powstania (względnie) trwałej kompozycji – temperamentum, które dalej powiązane jest z teorią tzw. elementów/żywiołów i ich jakości. Medycyna św. Hildeagrdy, podobnie do medycyny chińskiej skupia się na obserwacji przyrody i jej wpływie na nasze zdrowie. Płyny ustrojowe, o których mowa to: Krew (sanguis); Śluz (phlegma); Jasna żółć; Ciemna/czarna żołć (melina chole/atra bilis). Żywioły zaś to: Woda (aqua); Ogień (ignis); Ziemia (terra); Powietrze (aer). To Arystoteles pozostawia nam filozoficzną myśl dotyczącą przemiany i wpływu żywiołów na zdrowie i życie: „ powstawanie i niszczenie rzeczy ma być wynikiem łączenia się i rozłączania lub przeobrażania się tych elementów” (De gen. et corr. 329 a). Dalej Arystoteles podaje nam pewne jakości, tzw. odpowiedniki materii i formy, którym przypisuje też funkcjonalność dla ciała: Ciepło; Zimno; Wilgotność; Suchość. Ciepło – zimno to jakości czynne, a suchość – wilgotność to jakości bierne. Jak to odczytać? Jakości czynne są ożywcze, tworzą energię, jakości bierne, unieczynniają, zaburzają przepływ energii i przyczyniają się do powstawania chorób. Żywioły i jakości wg Arystotelesa łączą się w logiczne przynależne pary, gdzie każdy z żywiołów ma swoją jakość zarówno czynną jak i bierną. Ogień: ciepły – suchy; Powietrze: wilgotne – ciepłe; Woda: zimna – wilgotna; Ziemia: sucha – zimna. Dochodzimy wreszcie do przełożenia tych rozważań na podstawę ludzkiego zdrowia, bo w tej teorii płyny ustrojowe charakteryzują się poniższymi jakościami: Krew: wilgotna – ciepła; Śluz: zimny – wilgotny; Jasna żółć: ciepła – sucha; Ciemna żółć: sucha – zimna. Właściwa proporcja soków i jakości to krazja, niewłaściwa proporcja to dyskrazja/akrazja. Każdy organizm bowiem ma w sobie właściwą mieszaninę tych jakości i ta z nich, która góruje wpływa na charakterystykę temperamentu: Choleryczny (żółć jasna); Sangwiniczny (krew); Flegmatyczny (śluz); Melancholiczny (ciemna żółć). Co niezwykle ciekawe, to fakt, że owe elementy – temperamenty związane są z jakościami pór roku, w których to w organizmie człowieka mogły uzyskiwać przewagę stosownie do tych pór roku: Wiosna: wilgotna – ciepła/typ sangwiniczny; Lato: ciepłe – suche/typ choleryczny; Jesień: sucha – zimna/typ melancholiczny; Zima: zimna – wilgotna – typ flegmatyczny. Z tego właśnie obserwowania zachowań i wpływu pór roku, można było rozumieć jakiego charakteru patologie mogą towarzyszyć pewnym typom ludzi w odpowiednich porach roku. W medycynie św. Hildegardy to właśnie żywioły stanowią o zdrowiu i chorobie – harmonia żywiołów oraz soków ustrojowych (humory) stanowiła o zdrowiu człowieka. Choroba i leczenie w spojrzeniu św. Hildegardy Leczenie w medycynie św. Hildegardy zawsze rozpoczyna się od zmiany diety, w której charakterystyka jakości pożywienia ma dominujące znaczenie dla doprowadzenia do zrównoważenia soków ciała . Ponieważ z odpowiedniego pokarmu powstają płyny ustrojowe, to podając odpowiedni pokarm, przywracamy równowagę owych soków ustrojowych. Wiodącym zaleceniem jest powzięcie decyzji o przeprowadzeniu postu żywieniowego, by chore ciało mogło odciążyć się i wrócić do zdrowia. Powrót jednak do zdrowia nie zawsze jest tak prosty, by sama zmiana żywienia miała być dostateczną. Dlatego, przywracanie równowagi sokom ciała należy wzmacniać poprzez zastosowanie diety i odpowiednich środków leczniczych – lekarstw ziołowych. Podstawy żywienia u Hildegardy Dieta wg św. Hildegardy to dieta głównie orkiszowo-warzywno-owocowa. Orkisz będący podstawą każdego głównego posiłku, czyli śniadania, obiadu i kolacji odpowiada nowoczesnym trendom odżywiania się pożywieniem o niskim i średnim indeksie glikemicznym. Mleko i jego przetwory oraz mięso i produkty mięsne, traktowane w kuchni Hildegardy jedynie jako uzupełnienie jadłospisu, powinny być spożywane znacznie rzadziej i w ograniczonych ilościach. To dietetyka, która mówi o energii pożywienia poprzez określanie „subtelności” jego typów, czyli właściwości w zależności od tego jak wpływa ono na organizm. Pożywienie może mieć charakter: chłodny, ciepły, suchy, wilgotny i neutralny. „Orkisz jest najlepszym ze wszystkich zbóż. Ogrzewa, odżywia, wzmacnia i jest łagodniejszy od innych ziaren. Daje człowiekowi mocne mięśnie i zdrową krew, szczęśliwy umysł i pogodną duszę" ,,Physica 1131”, św. Hildegarda z Bingen Św. Hildegarda dzieli je na: ROZGRZEWAJĄCE ŚRODKI ŻYWNOŚCI, które winny królować w naszym codziennym żywieniu. Należą do nich: orkisz, koper włoski (fenkuł), jabłko, migdały, nieszpułka, marony (odmiana kasztanów jadalnych), daktyle, jelenina, cynamon, goździki, gałka muszkatołowa i kardamon. ROZPALAJĄCE ŚRODKI ŻYWNOŚCI to przede wszystkim: seler, owies, papryka, mięso wieprzowe, alkohol, kawa, tłuszcz, produkty pieczone i pokarmy smażone. CHŁODZĄCE ŚRODKI ŻYWNOŚCI to np. jęczmień, gruszki, maliny, soczewica, banan, pomidor, kurczak, jogurt, sałaty, surówki, wszelkie owoce południowe. Św. Hildegarda mówi: „są tacy ludzie, którzy są wstrzemięźliwi, kiedy chcą są skąpi i lubią jeść tłuste potrawy. Dlatego zbiera się u nich niebezpieczna flegma, gęsta i sucha, która nie jest wilgotna, lecz gorzka” (Cause et Curae). Wsłuchując się w jej niełatwe rozważania na temat zdrowia zaczynamy postrzegać żywność jako istotny czynnik utrzymania dobrego stanu zdrowia. Gdy w organizmie powstaje choroba, jest ona dla człowieka ostrzeżeniem, ale też szansą na zmianę w życiu, której efektem będzie rozpoczęcie procesu zdrowienia. Aby to zdrowie osiągnąć, św. Hildegarda proponuje zmianę diety, środki lecznicze takie jak posty i środki ziołowe, zastosowanie zabiegów z użyciem kamieni szlachetnych, okładów czy przystawianiem baniek, zrównoważenie aktywności fizycznej i odpoczynku oraz ćwiczenie się w cnotach. HzB: „Dobrze jest, kiedy spożywa go człowiek zdrowy, ponieważ bertram redukuje zgniliznę, pomnaża dobrą krew i rozjaśnia rozum. Ale również osobie chorej, która jest już prawie martwa bertram przywraca siły i nie pozostawia w człowieku niczego niestrawionym, lecz poprawia trawienie”. (Physica Wśród środków leczniczych wymienione są 2 podstawowe i wiodące przyprawy o niezwykle ważnych właściwościach prozdrowotnych, a jednymi z najszerzej rozpowszechnionych lekarstw ziołowych są nalewki przygotowywane przy użyciu wina. BERTRAM (łac. Anacyclus Pyrethrum) Odpowiada za przyswajanie witamin i składników odżywczych z pożywienia, zapobiega ich niedoborom. Wzmacnia i chroni system nerwowy przed toksynami i substancjami trującymi. Oczyszcza jelita z resztek pokarmu. Niweluje wysoki poziom czarnej żółci i zapobiega jej powstawaniu, przez co podnosi nastrój i wzmacnia pogodę ducha. Jest 70 odmian bertramu, ale tylko Anacyclus pyrethrum posiada tak silne właściowości lecznicze i odżywcze. Badania nad działaniem bertramu (3g/d w paru dawkach) na zahamowanie rozwoju AIDS i malarii w Zambii przedstawione w 2006 r w Konstancji. Galgant (łac. Alpinia officinarum) HzB: „Galgant jest ciepły i ma w sobie leczniczą siłę. Kto ma bóle serca lub się obawia, że z powodu serca zasłabnie, niech zje natychmiast odpowiednią ilość galgantu, a poczuje się lepiej. A jeśli ktoś ma w sobie silną gorączkę, to niech pije proszek z galgantu z wodą źródlaną, a on tę gorączkę ugasi.” (Physica Korzeń rośliny spokrewniony z imbirem. Ułatwia trawienie. Znosi skurcze żołądkowo-jelitowe. Poprawia pracę serca i krwioobieg. Zapobiega bólom serca i osłabieniu serca, zawrotom głowy, osłabieniu słuchu oraz udarom i zawałom serca. Zażyty doraźnie przy bólu serca natychmiast otwiera zwężone naczynia, dotlenia i wpływa na dobre ukrwienie mięśnia sercowego i obniżenie podwyższonego ciśnienia krwi. Każdą z powyższych przypraw ziołowych należy używać dodając do wszelkich potraw w ilości od 1 do 3 szczypt, by towarzyszyły one człowiekowi i zapobiegały chorobom. Nalewki na winie Środki lecznicze w postaci nalewek na winie wypływają z pięknego stwierdzenia św. Hildegardy, że wino jest specjalnym sokiem i wzmacnia człowieka, dlatego stosowane z umiarem staje się lekarstwem. Wśród podstawowych receptur wyróżniamy: nalewkę pietruszkową, piołunową, z języcznika oraz rzęsy wodnej. NALEWKA PIETRUSZKOWA – meluvin Zwana „winem nasercowym”, pomaga w kłuciach i bólach serca. Wskazana do zaaplikowania w przypadku, kiedy pojawiają się objawy ze strony klatki piersiowej, świetna jako profilaktyka chorób serca i zastoju krwi. Można ją przygotować samemu i długo przechowywać. Przepis: 10 gałązek świeżej pietruszki z listkami, 2 łyżki octu winnego, ok. 80 g miodu, 1 l dobrego czerwonego wina. Sposób przygotowania: Pietruszkę i wino gotować przez 5 minut, następnie dodać miód i ocet winny. Gotować dalej przez 5 minut. Trzeba doprowadzić do wrzenia, gdyż tylko w takiej temperaturze z pietruszki i miodu powstaje skuteczne połączenia glikozydów nasercowych. W przypadku diabetyków dodaje się tylko 80 g miodu na litr, można użyć też nieco więcej miodu. Z wina na serce należy zdjąć szumowiny, przecedzić je, a następnie przelać do sterylnych butelek. Pić 3 razy dziennie po 1 kieliszku likierowym po jedzeniu. NALEWKA PIOŁUNOWA – maitrunk Św. Hildegarda nazwała piołun: „mistrzem przeciw wszelkim stanom wyczerpania”. W skład tej receptury wchodzi dobry wermut – wino czerwone lub białe, miód pszczeli oraz, co ważne – świeżo wyciskany sok z liści bylicy piołun (Artemisia absinthii), zebranej w maju. HzB: „Piołun jest mistrzem na wszystkie stany wyczerpania. Pij nalewkę z piołunu od maja do października co drugi (trzeci) dzień na czczo, a ona przepędzi twoje osłabienie nerek i czarną żółć, przeczyści oczy, wzmocni serce i nie pozwoli, żeby zachorowały płuca. Ogrzeje żołądek, oczyści trzewia i poprawi trawienie”. Zastosowanie jej wywołuje silne oddziaływanie na wątrobę i nerki, dlatego rekomendowane jest do wspierania leczenia chorób nerek, dróg moczowych, niewydolno... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się
Właściwości prozdrowotne: Pobudza funkcjonowanie układu moczowego, wzmacnia nerki, zwiększa ilość wydalanego moczu, pomaga usunąć nadmiar wody z organizmu, sprzyja oczyszczaniu nerek i dróg moczowych z osadu. Wzmacnia ściany naczyń krwionośnych. Pozytywnie wpływa na stan skóry – wspomaga gojenie się ran, uelastycznia
- jej życie i przesłanie organizmu polecane: orkisz inne zboża warzywa owoce mięso napoje przyprawy, zioła niepolecane Święta Hildegarda z Bingen to mniszka żyjąca w XII wieku w Niemczech. Jej odkrycia wniosły ogromny wkład do późniejszej nauki i medycyny. W 1141 - 1151 roku powstało pierwsze dzieło filozoficzno - naukowe: „SCIVIAS” (Poznaj drogi Boże), które spisywała przez 10 lat. W latach 1151 - 1158 spisała 3 dzieła medyczne: Liber Subtilitatum Diversarum Naturarum Creaturarum Liber Simplicis Medicinae sive Physica Liber Compositae Medicinae sive Causae et curae Jako pierwsza kobieta występowała publicznie w kościołach i na placach, nauczając i nawołując duchowieństwo do odnowy, cesarza Fryderyka Rudobrodego do budowania jedności oraz wszystkich ludzi do nawrócenia i zmiany życia. W 1163 powstało „LIBER DIVINORUM OPERUM” (Księga dzieł Bożych). Św. Hildegarda oprócz dzieł naukowo - medycznych napisała ok. 300 listów. Skomponowała 77 pieśni i hymnów do których napisała też słowa. 17 września 1179 roku w nocy z niedzieli na poniedziałek Hildegarda umiera. Jej śmierci towarzyszyły cudowne znaki na niebie. Zostawiła po sobie konkretne przepisy i zalecenia medyczne, które w coraz większej mierze potwierdza współczesna nauka. W latach 50-tych XX w. niemiecki lekarz, dr Hertzka rozpoczął wprowadzanie sposobów i zaleceń Hildegardy w swojej terapii wśród pacjentów. Terapia ta zaczęła przynosić niezwykłe rezultaty. Stopniowo skuteczność medycznych zaleceń Hildegardy zaczęły potwierdzać przeprowadzane badania naukowe. Kontynuatorem dra Hertzki jest jego uczeń dr Wighard Strehlow, który z powodzeniem do dzisiaj stosuje leczenie tysięcy chorych dietą i medycyną Hildegardy z Bingen w założonym przez siebie Centrum Św. Hildegardy w Konstancji nad jeziorem Bodeńskim, którego jako firma ORvita jesteśmy członkiem. Oczyszczanie 1. Post zdrowotny ścisły - rekomendowany od wiosny do jesieni. Według św. Hildegardy najskuteczniejszy sposób na uzdrowienie duszy i ciała. Oparty głównie na piciu wywarów orkiszowo-warzywnych, naparów ziołowych oraz soków. Oczyszcza ciało ze złogów i toksyn dając witalność, dobre samopoczucie bez odczucia głodu. 2. Dieta orkiszowa redukująca - łagodny i bezpieczny sposób oczyszczania organizmu i utraty wagi: - Śniadanie – zupa śniadaniowa z kaszy orkiszowej (nazywana często habermusem).- Obiad/kolacja – ziarno orkiszu, kasza, zupa orkiszowo- warzywna, warzywa sezonowe, jabłko pieczone, sałata z ziarnem orkiszu, soki Do picia – kawa orkiszowa, herbaty ziołowe, Po każdym posiłku – łyk napoju pietruszkowego. Przeciwwskazania do podjęcia postu ścisłego: zaawansowana choroba nowotworowa, gruźlica, ogólny bardzo zły stan zdrowia, nerwice, choroby psychiczne. Produkty polecane -Orkisz Dieta Hildegardy opiera się przede wszystkim na orkiszu Triticum spelta, który według świętej jest najlepszym i najbardziej uniwersalnym produktem spożywczym. Tak o nim pisze: Orkisz to najlepsze zboże. Jest ono ciepłe, tłuste i mocne, jest też łagodniejsze niż wszystkie inne i człowiekowi, który je spożywa, przywraca prawidłową strukturę ciała i prawidłową krew, wywołuje też pogodny nastrój i radość w duszy. Niezależnie od tego, w jakiej postaci ludzie go jedzą, czy jako chleb, czy w rozmaitych potrawach, jest dobry i łagodny. A jeśli ktoś jest chory i z powodu choroby nie może jeść, należy wziąć ziarna orkiszu i zagotować w wodzie, dodając tłuszcz albo żółtko, aby potrawa miała lepszy smak, i podać choremu do jedzenia, to go wyleczy wewnętrznie niczym zdrowa i dobra maść. Średnia zawartość białka w orkiszu wynosi ok 13% i jest w porównaniu do innej żywności dosyć wysoka. Białko uprawianego przez nas orkiszu odmiany Oberkulmer Rotkorn w 2019 roku wyniosło 19,5%. Białko składa się z aminokwasów. Znanych jest 20 aminokwasów, z czego 8 to aminokwasy niezbędne, czyli takie, których organizm nie może wytworzyć samodzielnie i muszą zostać przyjęte poprzez porównaniu z pszenicą orkisz posiada znacznie większą zawartość dwóch niezbędnych aminokwasów: fenyloalaniny i tryptofanu. Z fenyloalaniny powstaje w organizmie dopamina i obydwa hormony nadnerczy: adrenalina i noradrenalina. Brak dopaminy może prowadzić do choroby Parkinsona. Poza tym obydwa hormony rdzenia nadnerczego regulują ciśnienie krwi. Tryptofan pobudza produkcję „hormonu nastroju” jakim jest serotonina, działająca harmonizująco na wewnętrzne samopoczucie. Opisany przez Hildegardę efekt „bycia odprężonym” bierze prawdopodobnie tutaj swój i tryptofan są poza tym ważnymi substancjami wyjściowymi neuroprzekaźników, a więc substancji odpowiedzialnych za przesyłanie impulsów nerwowych w zajmuje też pierwsze miejsce wśród produktów żywnościowych pod względem wzmacniania naturalnego systemu odpornościowego. Odpowiedni składnik orkiszu został wyizolowany i składa się z – powiązanych z cukrem – cyjanków i rodanków, czyli tzw. cyjanogennych glikozydów czy też nitrilozydów. Ślina powoduje już w trakcie jedzenia ich fermentacyjny rozkład i wydzielanie, po czym działają w jamie ustnej antybakteryjnie i stymulują system odpornościowy. Z powodu ich niezbędnych do życia właściwości zostały nazwane „antyneoplastyczną witaminą B17”.Tajemnicę działania orkiszu możemy też ująć w pojęciu biodostępności. Na podstawie doskonałej rozpuszczalności w wodzie aktywne składniki orkiszu są szybko przyswajane, podobnie jak płynny pokarm, i udostępniane całemu organizmowi. Wskutek tego wszystkie komórki organizmu są optymalnie odżywione, wzmocnione i przez to zdolne do maksymalnej wydajności. Dzięki orkiszowi cały organizm jest odżywiony witaminami i składnikami aktywnymi, że dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i następuje dobre trawienie. Odżywianie oparte na orkiszu jest więc podstawą leczenia wszystkich schorzeń żołądka i jelit, wszystkich zaburzeń przemiany materii i żywności dietetycznej dla ochrony nerek. -Inne zboża Żyto Tylko w chlebie, dla osób zdrowych, dodaje im sił. Osoby chore i o słabym żołądku mają trudności ze strawieniem żyta. Jęczmień Nie nadaje się do spożywania, gdyż przysparza szkód zarówno zdrowym jak i chorym. Owies dobry dla osób zdrowych i lekko chorych o dobrym krążeniu. Przydaje im pogody, jasnego umysłu, dobrego kolorytu skóry i zdrowego ciała. Nie nadaje się dla osób chorych i osób z zaburzeniami krążenia, z tego powodu nie wolno podawać chorym zupy owsianej. Pszenica* Tylko w postaci mąki pełnoziarnistej i w potrawach pieczonych, w 100% dobra dla osób zdrowych i chorych, tzn. jedynie pod postacią chleba, ciasta i wypieków. Mąka z pszenicy oczyszczonej powoduje powstawanie śluzu w organizmie a więc nie powinna być używana. * Obecnie ziarno pszenicy jest modyfikowane a do jej uprawy stosowane są szkodliwe środki chemiczne (pestycydy i herbicydy), co powoduje u wielu osób reakcje alergiczne oraz nietolerancję glutenu pszenicznego. -Warzywa Koper włoski Dobry do spożywania bez ograniczeń. Ciecierzyca pospolita Dobra do spożywania zarówno dla zdrowych jak i chorych. Dynia Dobra do spożywania zarówno dla zdrowych jak i chorych. Seler Przysparza dobrych soków, lecz jedynie gotowany. Osoby depresyjne powinny go unikać. Fasola Chodzi tu wyłącznie o nasiona fasoli a nie strąki. Całe nasiona fasoli są dobre dla ludzi zdrowych i silnych, mąka fasolowa jest łatwiej strawna. Cebula Tylko gotowana jest dobra. Osoby z chorobą żołądka powinny jej unikać, bez względu na sposób jej przyrządzania. Sałata ogrodowa Jest zdrowa tylko wtedy, gdy przed spożyciem leży w bejcy (maceracie) z koperkiem, octem i czosnkiem. Pokrzywa Gotowane młode łodygi (jako szpinak pokrzywowy) oczyszczają żołądek ze śluzu. Chrzan Dobry dla osób silnych i tłustych, gdy jest jadany po przechowaniu go od momentu zbioru przez kilka dni w wilgotnej ziemi. Szkodliwy dla osób chorych i chudych. Pasternak Odświeża człowieka, napełnia brzuch, jest neutralny dla człowieka. Czerwone buraki ,,Burak leży ciężarem na żołądku, można go jednak łatwo strawić. Buraki gotowane są lepsze niż surowe, gdyż wówczas nie dostarczają złych soków. Czerwone buraki należy jadać, by usunąć wrzody (guzy), które utworzyły soki ustrojowe. Chorzy na płuca powinny unikać buraków, gdyż wyczerpują one płuca.” -Owoce Kasztanyjadalne Dobre są na słabość w człowieku. Czy to surowe, czy gotowane bądź pieczone są lekiem i dobrym pożywieniem dla młodego i starego. Jabłka Dla zdrowych są dobre zarówno zjadane na surowo, jak i pieczone czy gotowane. Dla osób chorych wskazane są gotowane i pieczone; surowe można jadać jedynie wtedy, gdy mają pomarszczoną skórkę. Pigwa Surowa, gotowana czy suszona jest dobra zarówno dla zdrowych jak i chorych, gdyż usuwa trujące substancje z organizmu Gruszki Tylko ugotowane są zdrowe. Ugotowane gruszki wyjęte z wody wspomagają trawienie i są dobrym środkiem odtruwającym. Jadane na surowo obciążają płuca. Nieszpułka jadalna Dobra dla zdrowych i chorych, gdyż oczyszcza krew. Dereń Owoce derenia są dobre dla zdrowych i chorych, bowiem oczyszczają żołądek i jelita Wiśnie Nieszkodliwe dla osób zdrowych. Chorzy nie powinni jadać zbyt wiele wiśni, gdyż mogą wywołać u nich dolegliwości (bóle żołądka, mdłości). By ich uniknąć, należy po zjedzeniu większej ilości wiśni wypić duży łyk wina. Jeżyny Nie szkodzą ani zdrowym ani chorym, są lekkostrawne. Daktyle Zjadane w umiarze dodają człowiekowi sił. Jadane w zbyt wielkiej ilości obciążają i tłumią oddech. Porzeczki Powinny być używane tylko w połączeniu z innymi owocami (np. jako marmolada malinowo-porzeczkowa) Maliny Owoce malin nie są wspominane przez Hildegardę. Jednakże mając na względzie korzystne właściwości rośliny można wnioskować, iż również owoc tej krzewinki nie jest szkodliwy dla człowieka. Cytryna „Gdy jednak owoce tego drzewa są jadane, to tłumią one soki gorączkowe w człowieku.” Używać do zakwaszania sałaty i przygotowania lemoniady cytrynowej dla ugaszenia pragnienia. -Mięso Koźlina Mięso zdrowe zarówno dla zdrowych jak i chorych; leczy chore trzewia i wzmacnia żołądek. Baranina dobra dla zdrowych i chorych. Wątroba owcza oczyszcza żołądek. Płuca owcze łagodzą kaszel i astmę. Sarnina Mięso dobre dla zdrowych i chorych. Wątroba sarnia usuwa dolegliwości wywołane przez „vicht” (proces przednowotworowy). Jelenina Mięso dobre dla zdrowych i chorych. Wątroba jelenia leczy gościec i oczyszcza żołądek. Wołowina Korzystna jedynie dla osób zdrowych z dobrym krążeniem. Dzika gęsina Mięso dobre dla zdrowych i chorych. Drób Dobra dla zdrowych, dla chorych jedynie ugotowana wraz z innym mięsem. Pieczone mięso kurze jest absolutnie niewskazane dla osób chorych. Jajka „Wszystkie jaja ptaków, które stale latają i potrafią mocno latać, nie powinny być jadane. Natomiast jaja kur domowych mogą być jadane w dużych ilościach.” Należy również zrezygnować z jadania jaj kaczych i gęsich. Masło „Działanie lecznicze masła krowiego jest lepsze niż masła owczego i koziego. Człowiek mający duszności lub kaszlący bądź wychudły, powinien jadać masło, gdyż go uleczy od wewnątrz i odświeży. Oznacza to, że masło korzystne jest dla chorych (na płuca) i wychudzonych. A i dla zdrowego człowieka czy człowieka tłustego masło jest dobre i zdrowe. Jednakże ludzie tłuści winni jadać go umiarkowanie (we właściwej ilości), by nie powiększyć swego niezdrowo tłustego ciała.” (Margaryna nie jest wspominana przez Hildegardę. Ze względu na udowodnioną naukowo szkodliwość nie powinna być używana przez nikogo) Mleko Krowie, kozie i owcze, działa bardziej leczniczo zimą niż latem. W okresie picia mleka zimowego zaleca się „odtruwanie”: osoby zdrowe niech ususzą korzenie pokrzywy i dodają do mleka. Osoby chore zaś niech zagotują mleko i dodadzą suszonych liści pokrzywy. -Napoje Piwo orkiszowe Piwo tuczy i nadaje twarzy ładną barwę dzięki zdrowemu sokowi pochodzącemu ze zboża. Wino Wino leczy i rozwesela swoim zdrowym ciepłem i wielką siłą…Człowiek, który chce się napić dobrego wina, powinien je zmieszać z wodą, aby osłabić jego siłę i ciepło i aby stało się łagodniejsze lub dodać kawałek chleba orkiszowego. Soki owocowei warzywne Rozcieńczone wodą lub herbatą koprową. Mleko Krowie, kozie i owcze, działa bardziej leczniczo zimą niż latem. W okresie picia mleka zimowego zaleca się „odtruwanie”: osoby zdrowe niech ususzą korzenie pokrzywy i dodają do mleka. Osoby chore zaś niech zagotują mleko i dodadzą suszonych liści pokrzywy. Woda „Latem, kiedy człowiek wewnętrznie jest bardzo ciepły, a przy tym fizycznie zdrowy, powinien z umiarkowaniem pić letnia wodę i zaraz potem dużo spacerować, aby mu się zrobiło ciepło . Jest to korzystniejsze dla jego organizmu, niż gdyby pił wino. Ale jeśli jest słaby na ciele, niech pije latem rozcieńczone wino albo piwo, ponieważ to go bardziej pokrzepi (z powrotem postawi na nogi), niż gdyby pił wodę (czystą). -Przyprawy, zioła Bazylia Nie opisana jako przyprawa. Bylica pospolita Gotowana w potrawach warzywnych i mięsnych leczy chory żołądek i chore trzewia Bertram Bez względu w jakiej postaci jest jedzony, na sucho czy w potrawie, jest korzystny i dobry. Często jedzony, wypędza chorobę i zapobiega wszelakim schorzeniom. U osób zdrowych hamuje procesy gnilne w jelitach i poprawia krew, wpływa korzystnie na umysł, przywraca osłabionym siły, zapewnia dobre trawienie, zmniejsza ilość śluzu w głowie i leczy zapalenie opłucnej. Cząber ogrodowy Jadany w postaci surowej wzmacnia osoby o słabym sercu i żołądku, smutnych rozwesela, leczy i rozjaśnia oczy. Czosnek Należy go jadać na surowo, gdyż ugotowany działa niczym zepsute wino. Jadać go należy w ilościach umiarkowanych, by nie rozgrzać nadmiernie krwi. Galgant „A kto ma bóle serca i u kogo serce słabe, ten zaraz powinien zjeść wystarczającą ilość galgantu”. Można go dodawać do potraw mięsnych a także do przyprawiania kiełbas, ma ostry smak. Zapobiega zmęczeniu. Gałka muszkatałowa Otwiera serce, oczyszcza zmysły i rozjaśnia umysł. Goryczka żółta „Kto ma bóle serca, jakby mu serce wisiało na powróźle, ten winien jadać proszek z goryczki dodany do zup, a wzmocni to jego serce.” Dwie do trzech szczypt proszku z goryczki dodać do talerza zupy z kaszy orkiszowej Goździki przyprawowe U Hildegardy polecane są jako lek przy szumach w uszach, bólach głowy, obrzękach, gośćcu i czkawce. Należy jadać je codziennie często (2-3x dziennie żuć 2-5 goździków). Hyzop lekarski Gotowany i sproszkowany jest pożyteczniejszy niż surowy. Usuwa niezdrową pianę z soków i dodaje smaku wszystkim potrawom. Hyzop oczyszcza wątrobę i płuca. Oddala smutek. Imbir Kto fizycznie wyczerpany i bliski śmierci, ten powinien do zupy jako swojego pierwszego posiłku dodać sproszkowany imbir a czasami jadać chleb nim posypany, a stan się poprawi. Z chwilą gdy chory poczuje się lepiej, powinien przerwać używanie imbiru, by nie wyrządził szkód zdrowiu. Kmin rzymski Jest środkiem odczulającym na zwierzęce substancje białkowe, które mogą wywołać alergie. Kminek zwyczajny „Dla człowieka z dusznościami dobrze jest, korzystnie i zdrowo jadać kminek. Również dobry jest dla zdrowych, gdyż korzystnie wpływa na umysł, a temu, kto jest zbytnio gorący, przydaje delikatnego ciepła (uderzenia gorąca?). Dla innych chorych i ludzi z bólami serca kminek jest szkodliwy.” Koper ogrodowy Ugotowany leczy gościec, jadany na surowo nie ma działania leczniczego i powoduje, że człowiek jest smutny. Koper włoski Bez względu w jakiej postaci zjadany, sprawia iż człowiek jest pogodny; dostarcza przyjemnego ciepła, powoduje łagodne pocenie, nadaje piękny koloryt skórze twarzy i wpływa korzystnie na trawienie. Lubczyk ogrodowy Niewiele szkodzi człowiekowi, o ile używany jest z dodatkiem innych przypraw. Macierzanka „Jeśli ktoś ma chorą skórę, która wygląda jak podrapana, niech jak najczęściej przyprawia potrawy mięsne i warzywne sproszkowaną macierzanką, wówczas jego organizm całkowicie się wyleczy i oczyści”. Mięta kędzierzawa Surowa lub gotowana we wszystkich potrawach łagodzi zadyszkę, która ma swe źródło w nadmiernym jedzeniu i piciu. Mięta nawodna Jadana na surowo czy dodawana do potraw łagodzi duszności wywołane nadmiarem jedzenia czy picia. Ocet winny Ocet pochodzi z wina i nadaje się do wszystkich potraw. Jeśli jest dodawany w takiej ilości, że nie odbiera potrawom smaku, tylko jest słabo wyczuwalny, wówczas usuwa nieczystości z człowieka i zmniejsza w nim ilość soków, a potrawa taka jest lekkostrawna. Jeśli jest go za dużo tak, że jego smak tłumi pozostałe, wówczas potrawa szkodzi człowiekowi, ponieważ organizm z trudem ją trawi. Oregano Nie jest stosowany jako środek leczniczy przez Hildegardę. Pieprzkubeba Poprawia koncentrację, pomaga przy stanach napięcia nerwowego i stresu. Wg Św. Hildegardy zmniejsza uderzenia gorąca podczas klimakterium. Sól Jeśli człowiek jada potrawy bez soli, staje się wewnętrznie obojętny, jeśli zaś z umiarem przyprawia solą, leczy go ona i wzmacnia. Jeśli ktoś jada zbyt słone potrawy, staje się wewnętrznie wypalony i taka potrawa mu szkodzi. Szałwia Surowa i gotowana oczyszcza organizm ze szkodliwych soków. Liście szałwii, spożywanie na chlebie, w całości albo sproszkowanie, zmniejszają ilość szkodliwych soków. Szczypiorek Spożywany na surowo nie szkodzi osobie zdrowej. Chorzy powinni go gotować, aby choroba się nie zaostrzała. 3. Produkty niepolecane Truskawki „… powodują również gromadzenie się śluzu.. nie są zdatne ani dla zdrowego ani chorego człowieka.. gdyż rosną blisko ziemi i … w zgniłym powietrzu…” Physica 1-170. Przyczyniają się do dysharmonii śluzów i prowadzą do stanów zapalnych, obciążają tkankę limfatyczną (alergie, egzemy, zapalenie ucha środkowego i wyrostka robaczkowego). Brzoskwinie „.. owoce tego drzewa nie są dobre ani dla zdrowego ani dla chorego, gdyż powodują, że dobre soki człowieka są wyrzucane a w żołądku tworzy się śluz..” Physica 3-5. Powodują zaburzenia w proporcji śluzów (zaflegmienie) i zaburzenia metaboliczne. Śliwki „Jednakże owoc … jest zarówno dla zdrowego jak i chorego człowieka szkodliwy i spożywanie go jest niebezpieczne..” Physica 3-7. Przyczyniają się do melancholii (czarna żółć, kwas żółciowy). Powodują zwiększoną produkcję kwasów (kwas moczowy), kolki żółciowe, wahania nastroju, reumatyzm. Surowe gruszki „Owoc jest .. ciężki … a .. surowy.. powoduje migrenę i ucisk w piersiach.. tak, że sok ów twardnieje wokół wątroby i wokół płuc niczym osad ołowiany czy kamień winny, i na skutek tego w wątrobie i .. płucach często powstają ciężkie choroby..” Physica 3-3. Gruszki gotowane wraz z ziołami służą jako leczniczy środek oczyszczający np. przy migrenie. Por „… Zjadany na surowo jest tak zły i zgniły dla człowieka jak trujące i niepotrzebne zioło, gdyż zamienia krew oraz soki człowieka w ich przeciwieństwo, … kto chce jadać por, ten winnien go najpierw macerować w winie lub ocćcie dodając sól … od rana do południa … Surowy por w ten sposób przygotowany jest lepszy dla człowieka zdrowego niż gotowany .. dla chorych nie jest zdatny ani surowy ani gotowany, gdyż … wzburza w nich zgniliznę (procesy gnilne) a soki pienią się …” Physica 1-81. Osłabia układ obronny (parvi humores) u osób z tego typu skłonnościami może wywołać wysypkę i chorobę reumatyczną. Soczewica „… Zapycha jedynie brzuch i wypełnia go bezwartościowym (jedzeniem). Wzburza chore soki..” Physica 1-8. Węgorz „Nie jest zdatny do jedzenia przez człowieka zdrowego, podobnie jak mięso wieprzowe, lecz zdrowemu nie wiele szkodzi. Chorzy jednakże trzęsą się po nim z gorączki i na skutek złych soków oraz wszelakich innych chorób i u tych, którzy go jedzą, wzbudza gorycz w umyśle, perfidność i przebiegłość..” Physica 5-33. Wieprzowina „Mięso to jest nieczyste, a więc nie jest zdrowe lecz przynoszące problemy.. nie jest dobrze spożywać ją ani osobom zdrowym ani chorym, bowiem … w człowieku nie umniejsza śluzu ani innych słabości, lecz ich przysparza.. i wywołuje w człowieku burzę w jego obyczajach i uczynkach, co jest złe.” Physica 7-17.
Toksyny, grzyby, pleśnie, stres – to wszystko sprawia, że organizm jest przeciążony i solidnie zanieczyszczony, a więc niewydajny. Trzeba więc go porządnie oczyścić. Proces ten należy przeprowadzić bardzo odpowiedzialnie i mieć na uwadze, że jego skuteczność zależy od kilku czynników. Oczyszczanie organizmu Ważne jest picie odpowiedniej ilości wody, zadbanie o właściwą
Podstawą Hildegardowej nauki o człowieku jest przekonanie, że człowiek stanowi jedność duszy i ciała. Takie całościowe ujęcie człowieka przeciwstawia się z jednej strony platońskiej tezie, jakoby człowiek był duszą posługującą się ciałem, z drugiej zaś - postrzeganiu człowieka wyłącznie jako ciała, a duszy jedynie jako funkcji organizmu, a nie realnej rzeczywistości, nieśmiertelnego tchnienia Bożego. Według Hildegardy dusza jest siłą ożywiającą ciało, więc każda słabość duszy ma odzwierciedlenie w słabości fizycznej. Jednocześnie silne ciało pozwala rozkwitać duszy. Materialne składniki zdrowia, tj. produkty spożywcze, człowiek czerpie z przyrody. Od Boga zaś bierze zdrowie duszy. Gdy dusza z jakichś powodów słabnie, siła uzdrawiania, będąca miłością i życiem, może zostać podarowana człowiekowi przez Boga. W ten sposób dochodzą dwa kolejne „elementy” zdrowia człowieka: wszechświat oraz Bóg. Zdrowie jest więc u Hildegardy swoistą równowagą cielesno-duchową uwarunkowaną harmonią w relacjach z wszechświatem i Bogiem. W tej teologicznej Hildegardowej perspektywie zdrowie oznacza szczęśliwe życie chrześcijańskie prowadzące do zbawienia. Zbawienie bowiem w istocie jest u Hildegardy celem nadrzędnym procesu dbania o zdrowie. Z dzieł św. Hildegardy poświęconych temu zagadnieniu odczytujemy współcześnie gotowy do zastosowania w codziennym życiu program zdrowia – plan prowadzący do przywrócenia lub zachowania zdrowia rozumianego jako cielesno-duchowa równowaga. Ten program jest dziś równie aktualny jak kiedyś i aktualny pozostanie zawsze, bo opiera się na prawdach niezmiennych. Zawiera on bardzo szczegółowe wskazania dotyczące tego, jak „dobrze żyć”, uwzględniające i duchowość, i potrzeby cielesne człowieka. Uogólniając, możemy je krótko zawrzeć w pięciu kategoriach: 1. środki do życia - pokarm; 2. siła płynąca z Dzieła Stworzenia; 3. miara i rytm: ruch – odpoczynek; sen - czuwanie; 4. oczyszczanie organizmu; 5. rozwój duchowości. Wprowadzając w życie wszystkie wskazania, należy przede wszystkim kierować się ogólnie pojętym umiarem, a także znajomością sobie tylko właściwej miary, dla każdego człowieka innej. Uważna analiza nauk świętej pozwala wyłonić cztery fundamenty jej sposobu dbania o zdrowie: codzienną dietę, odpowiednie zabiegi, regularne posty (co wcale nie oznacza „częste”) oraz stosowanie naturalnych środków leczniczych w przypadku choroby. Komponowanie najlepszej dla siebie codziennej diety wymaga wiedzy o poszczególnych produktach spożywczych, którą Hildegarda zawarła w księgach Causae et curae oraz Physica. W odniesieniu do tych produktów stosujemy za Hildegardą pojęcie „subtelności” (subtilitet) dla oznaczenia ich specyficznych właściwości wpływania na człowieka. Subtelność produktu decyduje, czy staje się on dobrym budulcem, jest źródłem substancji energetycznych i prowadzi do uzdrowienia. „Właściwie jeść i pić“ oznacza kierowanie się tymi opisanymi przez świętą właściwościami przy wyborze produktów i komponowaniu posiłków. Podstawowymi produktami polecanymi przez Hildegardę są orkisz, nazywany przez nią „najlepszym ze wszystkich zbóż”, kasztany jadalne i koper włoski. Tylko substancje odżywcze z tych trzech produktów są według świętej z Bingen stuprocentowo przyswajalne przez ludzki organizm, stanowiąc doskonały budulec i zapewniając siłę do walki z każdą słabością. Szczególnie godne polecenia jest spożywanie orkiszu jako podstawy każdego głównego posiłku. Koper włoski natomiast nadaje się idealnie jako przyprawa do wielu potraw, podobnie jak polecane: bertram, galgant, lubczyk, macierzanka, pietruszka, gałka muszkatołowa, cebula, czosnek, szałwia, pieprz czarny oraz sól. Ciekawostką jest, że średniowieczna święta podkreślała korzystny wpływ odpowiedniego przyprawiania potraw, w tym solenia, na właściwe trawienie i przyswajanie składników odżywczych. Należy się przy tym kierować zasadą, że przyprawy mają jedynie poprawić naturalny smak potrawy, nie dominując jej. Te pokrótce opisane zasady programu zdrowia św. Hildegardy, realizowane z wiarą i szczerą chęcią dobrych zmian, czynią dostępnym każdemu z nas ideał życia w równowadze i harmonii. dr Alfreda Walkowska Stowarzyszenie Centrum św. Hildegardy w Polsce dr Alfreda Walkowska od 25 lat popularyzuje w naszym kraju i za granicą wiedzę o św. Hildegardzie z Bingen. W 2007r. założyła Polskie Centrum św. Hildegardy. Od 2015 roku stowarzyszenie wydaje kwartalnik „Hildegarda“, jest też współorganizatorem wielu wydarzeń związanych z upowszechnianiem dziedzictwa Świętej: wykładów, warsztatów, sesji naukowych, konferencji, rekolekcji z postem, pielgrzymek do Eibingen z udziałem w dorocznych uroczystościach wspomnienia liturgicznego św. Hildegardy i zwiedzaniem miejsc kultu. Stowarzyszenie pod kierunkiem dr Walkowskiej organizuje rekolekcje postne w klasztorze Benedyktynów w Tyńcu. Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj
Proponujemy Ci sięgnąć do tradycyjnej medycyny św. Hildegardy z Bingen, która z uwagi na swoją skuteczność i bezpieczeństwo przeżywa obecnie renesans w Europie. Program zdrowia św. Hildegardy to: - porady zarówno dla chorych, których zawiodły kuracje farmakologiczne, jak i dla zdrowych, którzy chcieliby stosować skuteczną
Czas najwyższy przeprowadzić gruntowne porządki w swoim ciele. Oczyszczanie jest kluczem do zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia, o czym doskonale wiedziała św. Hildegarda. Każdy wie, jak ważne jest to, aby sprzątać regularnie w domu. W przeciwnym razie powstanie bałagan, którego uprzątniecie będzie bardzo problematyczne. Nie mówiąc już o wielu nieprzyjemnych konsekwencjach swojego zaniedbania. Niestety wiele osób zapomina o tym, że wnętrze organizmu także musi być systematycznie oczyszczane. Najlepiej odżywiać się w taki sposób, aby była generowana niewielka ilość toksyn. Niestety dzisiaj dieta przeciętnego człowieka opiera się na wysoko przetworzonej żywności, w której wiele jest pozostałości po herbicydach, pestycydach wykorzystywanych na szeroką skalę we współczesnym rolnictwie. Jest to prosta droga do zanieczyszczenia organizmu przeróżnymi toksynami. Czas najwyższy przeprowadzić gruntowne porządki w swoim ciele. Oczyszczanie jest kluczem do zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia, o czym doskonale wiedziała św. Hildegarda. Czytaj więcej Ostatnie Wpisy W winie leży prawdaPierwsza strona, Baza wiedzyHildegarda – kuracja dla duszy i ciałaBaza wiedzy
Zdrowe odżywianie, dobrze dobrana suplementacja pod kątem zdiagnozowanych niedoborów i zioła poprawiające naszą kondycję stale obecne w naszej diecie, to warunek globalnej dbałości. Św. Hildegarda ma dla nas gotowe kuracje, wymieniając tylko kilka przykładowych: oczyszczanie jelit miodem z wszewłogą górską,
Przystanek Piekarnia zaprasza na kolejne spotkania z dietą orkiszową według św. Hildegardy. Naszym gościem będzie Jola Zajdel — Prezes Polskiego Towarzystwa Przyjaciół św. Hildegardy. Program spotkania: Oczyszczanie — moda czy konieczność? Oczyszczanie — dlaczego tak ważne dla zdrowia? Jak pozbyć się toksyn zgromadzonych zimą? Mieszanki ziołowe św. Hildegardy oraz post jako skuteczne i naturalne metody odtruwania organizmu. 6 zasad, które wspierają zdrowie i radość życia. WSTĘP BEZPŁATNY. Uwaga! Ilość miejsc ograniczona. Obowiązuje rezerwacja miejsc — Termin i lokalizacja: r., godz. Przystanek Piekarnia, ul. Chłodna 22, Warszawa Kontakt: kom. 510 433 277 FB/PrzystanekPiekarnia “Masz w sobie wszystko, by przeżyć życie w piękny sposób, a wokół Ciebie, na naszej planecie i we wszechświecie jest wszystko, czego Ci potrzeba do życia i zdrowia”. św. Hildegarda z Bingen Ostatnie wpisy
Naturalne suplementy diety na oczyszczanie organizmu Człowiek jest jak maszyna i jak każda maszyna, tak i Twój organizm wymaga oczyszczania. Te naturalne suplementy na oczyszczanie pomogą Tobie to osiągnąć. Młody jęczmień, chlorella, czy spirulina to produkty najwyższej jakości, które sprawią, że będziesz cieszył się zdrowiem bardzo długo. Suplementy diety w tej postaci
Opis: Już 28 listopada 2022 rozpoczynamy w naszym ośrodku kolejną edycję niesamowitego postu św. Hildegardy! W czasie tygodniowego turnusu będziecie Państwo mogli nie tylko zasilić swoje "duchowe akumulatory", ale także poznać w teorii i, co ważne w praktyce, oczyszczający i antynowotworowy post według św. Hildegardy. Post prowadzi pani Elżbieta Ruman - dziennikarka, autorka książek, teolog, założycielka Centrum św. Hildegardy w Józefowie. Konsultacje lekarskie będą odbywać się u pani doktor Małgorzaty Stępińskiej - lekarza medycyny, anestezjologa, certyfikowanego specjalista medycyny hildegardowej. Post według świętej Hildegardy to dieta odkwaszająca, antynowotworowa, z której uczestnicy korzystają przez oparta jest na niezwykłych wskazaniach świętej Hildegardy z posiłki w ciągu dnia oparte są na leczniczym orkiszu w postaci kasz, kluseczek i wywarów, z dodatkiem ekologicznych warzyw i owoców. Każdy orkiszowy posiłek zawiera również cenne hildegardowe zioła : galgant i bertram oraz inne wspomagające oczyszczanie organizmy składniki. Dieta pozbawiona jest białek zwierzęcych i tłuszczów. Pomiędzy posiłkami uczestnicy korzystają z napojów ziołowych, i niektórych przekąsek: np. migdałów. Dieta nie powoduje uczucia głodu – a jednak w wyjątkowy i skuteczny sposób poprawia stan organizmu. Centrum Misji Afrykańskich dysponuje częścią rekreacyjno – sportową, gdzie dodatkowo można skorzystać z terapii indywidualnej z fizjoterapeutą, sauny, łaźni parowej, „słonecznej łąki”, tężni oraz strefy cardio, co znakomicie wspomaga oczyszczanie organizmu. Oferta za dodatkową opłatą. W czasie trwania postu w naszym Centrum będzie możliwość uczestniczenia w codziennej Mszy świętej oraz skorzystania z sakramentu pojednania. Koszt tygodniowego postu św. Hildegardy: 1620 zł – pokój jednoosobowy 1420 zł – pokój dwuosobowy Zapisy:Tel. +48 22 35 04 735Mob. + 48 532 689 496E-mail: rekolekcje@ Zapraszamy!
Św. Hildegarda doskonale wiedziała, jak ważne jest sięgnięcie po zioła w celu oczyszczenia organizmu z nagromadzonych toksyn. Bez regularnej detoksykacji nie można cieszyć się dobrym zdrowiem ani samopoczuciem. Akumulacja szkodliwych substancji w naszym wnętrzu jest prostą drogą do wystąpienia szeregu nieprzyjemnych dolegliwości i rozwoju chorób. Wart powrócić do natury i
Św. Hildegarda z Bingen. Post zdrowotny 1 2 3 4 5 Ocena: (Brak ocen) Ilość stron: 208 Oprawa: broszurowa Dostępność: P R O D U K T N I E D O S T Ę P N Y Opis książki Św. Hildegarda z Bingen. Post zdrowotny Nasza cena: zł Taniej o: zł ( 18 % ) Darmowa Dostawa od 199,00 zł Koszty dostawy od 8,99 zł (punkty odbioru) Odbiór osobisty za 0 zł: Warszawa, Wrocław, Białystok, Poznań, Częstochowa, Łódź, Lublin, Szczecin, Piotrków Trybunalski, Zamość, Suwałki, Ełk, Grajewo, Chojnice, Świdnica,Ciechanów, Zielonka, Łomża. Jak zaszkodziłoby żołądkowi, gdyby wciąż był pełny, tak i dusza poniosłaby szkodę, gdyby ciało nieustannie żyło w rozkoszy. Hildegarda z Bingen Narzekasz na złe samopoczucie, często powracające infekcje, bezsenność? Chcesz odzyskać zdrowie, osiągnąć pokój duszy i pozbyć się różnych dolegliwości? Spróbuj sprawdzonego przez wieki sposobu odbudowy sił ciała i ducha postu św. Hildegardy z Bingen! Średniowieczna mniszka odkrywa przed nami, jakie korzyści można osiągnąć dzięki przeprowadzeniu dobrze zaplanowanego postu. Udowadnia, że odmawianie sobie spożywania niektórych potraw jest podwójnie ważne wzmacnia duchowość i zdrowie fizyczne. W książce znajdziesz porady, jak przygotować się do postu, listę produktów niezbędnych w czasie poszczenia, propozycje lekkich dań, praktyczną pomoc w czasie wychodzenia z postnych kryzysów oraz wiele innych zaleceń i sekretów zdrowotnych.
oczyszczanie organizmu, wspieranie czynności trawiennych żołądka i jelit, utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi, redukcja stresu i napięcia nerwowego. Zewnętrznie: płukanie jamy ustnej, gardła i narządów płciowych, pielęgnacja cery trądzikowej, tłustej i z wypryskami, przemywanie drobnych ran i otarć. SKŁAD
Wiosna kojarzy się z robieniem porządków... Nie tylko nasz dom może ich wymagać, ale też my sami. Po zimie czujemy się ospali, osłabieni, ociężali. Cierpimy na zaburzenia trawienia albo wzmagają się problemy z cerą. Jeśli rzeczywiście wraz z dłuższymi dniami i większą ilością słońca zamiast przypływu energii odczuwamy zaostrzenie chronicznych dolegliwości, potrzebujemy porządnego oczyszczania organizmu. Św. Hildegardy opisała wiele metod i środków służących oczyszczaniu i regeneracji. Są wśród nich i post, i właściwie dobrane produkty spożywcze, i środki lecznicze, i zabiegi, i ruch na świeżym powietrzu. Należą do nich również dwie poniższe receptury, które doskonale nadają się do zastosowania właśnie wiosną. Ciastka z mieszanki przypraw z imbirem Wskazania: osłabienie organizmu, zaburzenia przemiany materii (hipercholesterolemia, hiperlipidemia, otyłość, cukrzyca, dna moczanowa), choroby żołądka i jelit (zwłaszcza przebiegające z zaparciami, dyspepsją, bólami żołądka), choroby śledziony, wątroby i dróg żółciowych (kamienie, zapalenie pęcherzyka żółciowego), choroby nerek, choroby serca, choroby dermatologiczne, bóle głowy, zagrożenie udarem, stany zapalne oczu i uszu, przewlekły katar; choroby, których objawy zaostrzają się latem; wspomaganie postu Skład: 12 g sproszkowanego korzenia imbiru (Rhiz. Zingiberis) 6 g sproszkowanego korzenia lukrecji (Rad. Liquiritiae) 4 g sproszkowanego korzenia cytwaru (inaczej ostryżu plamistego albo kurkumy plamistej, Rhiz. Zedoariae) 5 g bułki tartej orkiszowej lub białej mąki orkiszowej 22 g cukru trzcinowego woda Przygotowanie: Wszystkie składniki dokładnie wymieszać, dodać wody w minimalnej ilości wystarczającej do uzyskania konsystencji ciasta (wody powinno być jak najmniej, by nie przedłużać czasu suszenia). Ciasto na blasze pokruszyć (zgranulować) albo uformować małe ciasteczka. Latem ususzyć na słońcu, a jeśli nie jest to możliwe – piec w piekarniku w temperaturze ok. 50°C, do wyschnięcia. Stosowanie: W zależności od postaci spożywać codziennie 1 ciasteczko albo kilka małych granulek na czczo przed wstaniem z łóżka („w cieple łóżka”), a po spożyciu jeszcze chwilę poleżeć (nie zasypiać). Młode pędy wiosennej pokrzywy Wskazania: obciążony żołądek, nadmiar śluzu w żołądku, zaflegmienie Skład: 1 garść młodych, wiosennych pędów pokrzywy ( Przygotowanie: Pokrzywę krótko gotować w wodzie, dowolnie przyprawić. Stosowanie: Spożywać wiosną jako danie samodzielne (przyrządzoną à la szpinak) lub dodawać jako składnik do potraw mięsnych lub warzywnych. Hildegardowe przyprawy kupisz TUTAJ. Przepisy pochodzą z czasopisma „Hildegarda” Nr 1, 2019 dr Alfreda Walkowska Stowarzyszenie Centrum św. Hildegardy w Polsce dr Alfreda Walkowska teolog; znawczyni dzieła św. Hildegardy; współpracownik Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu; twórczyni Polskiego Centrum św. Hildegardy z siedzibą w Legnicy; autorka książek i licznych artykułów; wydawca, tłumaczka; inicjatorka i prezes pierwszego polskiego Stowarzyszenia Centrum św. Hildegardy w Polsce. Od 1992 roku popularyzuje w kraju i za granicą wiedzę o św. Hildegardzie z Bingen. Związana z Benedyktyńskim Instytutem Kultury w Tyńcu jako inicjatorka i prowadząca warsztaty oraz rekolekcje z postem według św. Hildegardy. Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj
Chlorofil Chlorofil stanowi doskonały dodatek do codziennej diety dla osób dbających o zdrowie. Wspomaga oczyszczanie organizmu. To bogate źródło substancji wspierających prawidłowe funkcjonowanie układu krążenia i układu odpornościowego. Zawartość netto: 500 ml
Mimo że szum medialny wokół diety św. Hildegardy jest coraz mniejszy, to jej metody wciąż mają sporą grupę zwolenników. Ich zdaniem jesień i wiosna to najlepszy czas na oczyszczanie organizmu. Szczególną uwagę zwracają na jelita, w których może gromadzić się pleśń. Jaki sposób na ten problem miała średniowieczna mniszka? Zobacz film: "#dziejesienazywo: Jak często przeprowadzać dietę oczyszczającą?" spis treści 1. Dieta św. Hildegardy 2. Sposób na oczyszczanie jelit Zobacz też: Zioła oczyszczające 1. Dieta św. Hildegardy Św. Hildegarda z Bingen żyła na terenie dzisiejszych Niemiec na przełomie XI i XII wieku. Kobieta niewątpliwie wyprzedzała czasy, w których przyszło jej żyć. Już wtedy opracowała szereg zasad związanych ze zdrowym stylem życia. Kluczem do zdrowia była dieta oparta na orkiszu oraz wybranych owocach i warzywach. Dużą uwagę poświęcała także wpływowi toksyn na pracę organizmu. Metody żywieniowe opracowane przez zakonnicę opierają się na jedzeniu określonych grup produktów. Bazą posiłków powinien być bogaty w błonnik orkisz. Ponadto zalecała też wprowadzenie do diety gruszek, orzechów, kopru włoskiego, kasztanów i daktyli, a także marchwi, buraków i fasoli. Z kolei na jej liście produktów zakazanych znajdziemy truskawki, śliwki, borówki i dziczyznę. 2. Sposób na oczyszczanie jelit Metoda na pozbycie się pleśni z jelit jest stosunkowo prosta. Należy przygotować specjalny mus, którego bazą są gotowane gruszki. Należy go jeść trzy razy dziennie przez miesiąc. Pierwszą łyżkę zalecała przed śniadaniem, następne dwie po obiedzie oraz trzy łyżki przed pójściem spać. Co wchodzi w skład musu? To połączenie gotowanych gruszek, miodu, cząbru, korzenia galgantu, wszewłogi górskiej i korzenia lukrecji. Dzięki oficjalnej stronie Polskiego Towarzystwa św. Hildegardy, każdy z nas może wykonać ten przepis we własnym domu. Do jego przygotowania potrzebujemy: 1 kg gruszek, 6 łyżek miodu odszumowanego, 70 g ziół z wszewłogą górską. Owoce należy obrać i pozbawić gniazd. Następnie gotujemy je, aż do momentu, gdy staną się miękkie. Blendujemy je razem z miodem i ziołami i przekładamy do słoiczka. Zwolennicy oczyszczającej diety św. Hildegardy radzą wprowadzić taką kurację do diety na wiosnę lub jesienią. Dzięki niej organizm pozbędzie się toksyn, pleśni i zmiejszy poziom zakwaszenia. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez polecamy
. vswmfb1xjg.pages.dev/741vswmfb1xjg.pages.dev/617vswmfb1xjg.pages.dev/520vswmfb1xjg.pages.dev/501vswmfb1xjg.pages.dev/952vswmfb1xjg.pages.dev/546vswmfb1xjg.pages.dev/650vswmfb1xjg.pages.dev/331vswmfb1xjg.pages.dev/189vswmfb1xjg.pages.dev/409vswmfb1xjg.pages.dev/609vswmfb1xjg.pages.dev/581vswmfb1xjg.pages.dev/291vswmfb1xjg.pages.dev/358vswmfb1xjg.pages.dev/760
oczyszczanie organizmu św hildegarda
