art 109 ust 1 ustawy o vat
Ostrów Wielkopolski (woj. wielkopolskie) Adwokat. Bernard Długosz. Łódź (woj. łódzkie) Zobacz innych prawników. Art. 109. Prawo zamówień publicznych - 1. Z postępowania o udzielenie zamówienia zamawiający może wykluczyć wykonawcę: 1) który naruszył obowiązki dotyczące płatności podatków, opłat lub składek naOdpowiedź: Od 1 stycznia 2017 r. na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie jedynie obowiązek przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT. Obowiązek przekazywania innych danych w formacie JPK na żądanie organów podatkowych (w tym dotyczących wyciągów bankowych oraz magazynu) na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie dopiero od 1 lipca 2018 r. Uzasadnienie: Z art. 193a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) – dalej wynika, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów komputerowych, organ podatkowy może żądać przekazania całości lub części tych ksiąg oraz dowodów księgowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznych nośnikach danych, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 wskazując rodzaj ksiąg podatkowych oraz okres, którego dotyczą. Z kolei art. 193a § 2 stanowi, że struktura logiczna postaci elektronicznej ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych, z uwzględnieniem możliwości wytworzenia jej z programów informatycznych używanych powszechnie przez przedsiębiorców oraz automatycznej analizy danych, jest dostępna w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych. To właśnie dane w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 stanowią Jednolity Plik Kontrolny. Wynikający z art. 193a obowiązek przekazywania danych w formacie JPK istnieje na żądanie organów podatkowych. Inaczej ma się rzecz z obowiązkiem przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT, który wynika z art. 82 § 1b W tym zakresie informacje w tym formacie muszą być przekazywane bez żądania, co miesiąc. Wskazane przepisy weszły w życie z dniem 1 lipca 2016 r. (zob. art. 31 pkt 2 ustawy z 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649 z późn. zm.) – dalej Od tego dnia obowiązek przekazywania danych w formacie Jednolitego Pliku Kontrolnego (zarówno obowiązek przekazywania danych na żądanie, jak i comiesięczny obowiązek przekazywania danych wynikających z ewidencji VAT) mają tylko: 1) podatnicy, płatnicy oraz inkasenci będący dużymi przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 584 z późn. zm.) – dalej oraz 2) podmioty niebędące przedsiębiorcami w rozumieniu o cechach podobnych do dużych przedsiębiorców. Na pozostałych podmiotach, tj. na podatnikach, płatnikach oraz inkasentach będących mikroprzedsiębiorcami, małymi przedsiębiorcami oraz średnimi przedsiębiorcami, jak również – jak wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2016 r., – niebędących przedsiębiorcami podmiotów, których zatrudnienie oraz obrót lub suma aktywów nie przekraczają limitów przewidzianych dla mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców lub średnich przedsiębiorców, obowiązek przekazywania danych w formacie Jednolitego Pliku Kontrolnego na żądanie organów podatkowych istnieć będzie dopiero od 1 lipca 2018 r. (zob. art. 29 Natomiast comiesięczny obowiązek przekazywania danych wynikających z ewidencji VAT ciążyć będzie na: 1) mikroprzedsiębiorcach oraz – jak wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2016 r. ( – niebędących przedsiębiorcami podmiotach, których zatrudnienie oraz obrót lub suma aktywów nie przekraczają limitów przewidzianych dla mikroprzedsiębiorców – za miesiące, które przypadają od dnia 1 stycznia 2018 r. (zob. art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 846) – dalej z dnia 13 maja 2016 r.), 2) małych i średnich przedsiębiorcach oraz – jak wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2016 r. ( – niebędących przedsiębiorcami podmiotów, których zatrudnienie oraz obrót lub suma aktywów nie przekraczają limitów przewidzianych dla małych przedsiębiorców lub średnich przedsiębiorców - za miesiące, które przypadają od dnia 1 stycznia 2017 r. (zob. art. 6 ust. 2 pkt 1 z dnia 13 maja 2016 r.) 3) pozostałych podatnikach VAT – za miesiące, które przypadają od 1 lipca 2016 r. (zob. art. 6 ust. 1 z dnia 13 maja 2016 r.). Mając to na uwadze wyjaśnić pragnę, że od 1 stycznia 2017 r. na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie jedynie obowiązek przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT. Obowiązek przekazywania innych danych w formacie JPK na żądanie organów podatkowych (w tym dotyczących wyciągów bankowych oraz magazynu) na małych i średnich przedsiębiorcach (prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych) ciążyć będzie dopiero od 1 lipca 2018 r. Jednocześnie pragnę wyjaśnić, że z punktu widzenia obowiązku przekazywania danych w formacie JPK dodanie z dniem 1 stycznia 2018 r. art. 109 ust. 8a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) – dalej oznacza, że od 1 stycznia 2018 r. czynni podatnicy VAT (tj. podatnicy prowadzący pełną ewidencję VAT) nie będą mieli zgodnej z prawem możliwości wyłączenia przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT poprzez prowadzenie tej ewidencji w formie papierowej. W konsekwencji od 1 stycznia 2018 r. obowiązek przekazywania w formacie JPK danych wynikających o prowadzonej ewidencji VAT ciążyć będzie na wszystkich podatnikach VAT czynnych. Tomasz Krywan, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego Odpowiedzi udzielono r. Przy czym, na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o VAT, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostawy sprzętu komputerowego dla placówek oświatowych - przy zachowaniu warunków, o
Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jestsprzedaży u nie-vatowca Podatnicy korzystający z podmiotowego zwolnienia z podatku VAT mają obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży dla celów VAT, aby móc właściwie określić moment przekroczenia progu obrotów i utraty prawa do zwolnienia. Przedsiębiorcy, u których wartość sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług nie przekroczyła łącznie w 2012 r. kwoty 150 tys. zł mogą korzystać ze zwolnienia z VAT. Jest to tzw. zwolnienie podmiotowe, które uregulowane zostało w art. 113 ustawy o VAT. Sprzedaż ponad wskazany limit jest już opodatkowana podatkiem VAT. Obowiązek podatkowy powstaje w momencie przekroczenia danego limitu. Ewidencja sprzedaży Aby właściwie określić moment przekroczenia progu obrotów, podatnik zwolniony musi prowadzić odpowiednią ewidencję dla celów VAT. Ewidencja ta jest znacznie uproszczona w porównaniu do ewidencji, którą prowadzą czynni podatnicy VAT. Zapisy muszą być w niej ujmowane na dany dzień, przy czym nie może zostać sporządzona później, niż przed dniem dokonania sprzedaży w dniu następnym. Artykuł 109 ust. 1 ustawy o VAT narzuca obowiązek prowadzenie ewidencji, nie mówi jednak konkretnie jaką formę ma ona mieć. Podstawa prawna – Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT: Podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Ustęp drugi w/w mówi o tym, że: W przypadku stwierdzenia, że podatnik nie prowadzi ewidencji, o której mowa w ust. 1, albo prowadzi ją w sposób nierzetelny, a na podstawie dokumentacji nie jest możliwe ustalenie wartości sprzedaży, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej określi, w drodze oszacowania, wartość sprzedaży opodatkowanej i ustali od niej kwotę podatku należnego. Formy ewidencjonowania sprzedaży u nie-vatowca W związku z tym, że ustawodawca nie określa formy ewidencji, można przyjąć, iż w przypadku gdy podatnik prowadzi inną ewidencję (rejestr wymagany przez inne przepisy prawa, który zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT), ewidencja ta (rejestr) może być uznana za ewidencję sprzedaży, o której mowa w ww. przepisie. Organy podatkowe potwierdzają możliwość uznania za ewidencję sprzedaży na potrzeby VAT innej ewidencji. Zatem: ewidencjonując każdą transakcję za pomocą kasy fiskalnej, nie ma potrzeby by dodatkowo prowadzić ewidencję uproszczoną VAT (Postanowienie naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty z 10 lutego 2006 r., nr III-2/443-85/69695/05/PJ); prowadząc podatkową książkę przychodów i rozchodów, gdy kontroluje się wielkości obrotów, pod kątem korzystania ze zwolnienia z VAT ze względu na wielkość obrotów nie trzeba prowadzić dodatkowej ewidencji; prowadząc ewidencję przychodów dla zryczałtowanego podatku dochodowego – jw. Zakres wymaganych informacji W celu prawidłowego wykazania sprzedaży ewidencja powinna zawierać: liczbę porządkową; datę obrotu; dowód sprzedaży, tj. dokument potwierdzający obrót (paragon, rachunek); rodzaj czynności opodatkowanej; wartość sprzedaży; wartość sprzedaży narastająco. Ewidencja VAT u podatników wykonujących czynności zwolnione z VAT – tzw. zwolnienie przedmiotowe. Ta grupa podatników została zwolniona przez ustawodawcę z obowiązku prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 3 ustawy o VAT. Brak takiego obowiązku wynika z faktu, że podatnicy ci wykonują wyłącznie czynności zwolnione z VAT, nie mają zatem obowiązków rejestracyjnych ani też nie muszą składać deklaracji VAT. Joanna Łuksza Zachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Administratorem Twoich danych osobowych jest IFIRMA z siedzibą we Wrocławiu. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane w celu opublikowania komentarza na blogu, jak również w celu obrony lub dochodzenia roszczeń. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. O szczegółach przetwarzania danych przez IFIRMA dowiesz się ze strony polityki prywatności serwisu Może te tematy też Cię zaciekawią Stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Sprzedaż towarów dla osoby fizycznej poza terytorium kraju (kraje UE i kraje poza terytorium UE). Czynny podatnik VAT zarejestrowany do VAT-UE dokonuje sprzedaży mebli i wyposażenia domów dla klientów indywidualnych z UE (poza Polską) i krajów trzecich. Klienci najpierw wpłacają zaliczkę a następnie w momencie realizacji dostawy płacą pozostałą kwotę. Taka sprzedaż ewidencjonowana jest na kasie fiskalnej w momencie otrzymania zaliczki wraz z fakturą zaliczką. Faktura zaliczka wysyłana jest do klienta, u nas zostaje kopia faktury zaliczki + paragon. Do cen netto doliczamy 23% podatku VAT, cała sprzedaż rozliczana jest jako sprzedaż poza terytorium kraju, czy stanowisko nasze jest zgodne z przepisami? Na jakie artykuły powinniśmy się powołać i jak wykazać taką sprzedaż w deklaracji VAT-7 i JPK_VAT? Odpowiedź W opisanej sytuacji mamy do czynienia z:POLECAMY tzw. sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju, uregulowaną w art. 23 ustawy o VAT w przypadku sprzedaży dla klientów indywidualnych z krajów UE oraz z eksportem towarów dla klientów z krajów spoza UE. Definicja sprzedaży wysyłkowej zawarta jest w art. 2 pkt 23, definicja eksportu w art. 2 pkt 8. W deklaracji VAT-7 sprzedaż wysyłkową osobom prywatnym w krajach UE należy wykazać w poz. 19 i poz. 20 – do przekroczenia limitów sprzedaży wyznaczonych w danym kraju UE. Z chwilą zapłaty przez klienta zaliczki powstaje obowiązek podatkowy. Sprzedaż należy: zarejestrować na kasie fiskalnej i wystawić paragon, również na otrzymaną zaliczkę. wystawić fakturę z VAT polskim (jeśli Czytelnik nie zarejestrował się jako vatowiec w innym kraju UE albo z VAT-em obowiązującym w państwie po przekroczeniu limitu sprzedaży), posiadać dokumenty potwierdzające odbiór towaru przez klienta- mogą to być także powiadomienia od poczty lub kuriera, korespondencja z nabywcą, bądź potwierdzenie zapłaty za towar. Sprzedaży na rzecz osób prywatnych spoza Unii Europejskiej - opodatkowanie transakcji stawką 0%, stosowaną przy standardowym eksporcie towarów do krajów trzecich tzn. poza terytorium Unii Europejskiej. Aby było możliwe zastosowanie takiej stawki VAT, konieczne jest posiadanie dokumentów potwierdzających wywóz towaru jeszcze przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Jeżeli Czytelnik nie będzie posiadał ww. dokumentacji, to nie należy wykazywać sprzedaży w rejestrze sprzedaży VAT za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0% w poz. 11 VAT-7 i VAT-7K i JPK, pod warunkiem otrzymania niezbędnej dokumentacji przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej (za ten kolejny okres). W przypadku nieotrzymania ww. dokumentacji w drugim i jednocześnie ostatecznym terminie, sprzedaż na rzecz osób fizycznych spoza Unii Europejskiej powinna zostać opodatkowana właściwą stawką dla dostawy tego towaru na terytorium kraju i wykazania w deklaracji VAT-7 i VAT-7K poz. 19 i 20 i JPK. Uzasadnienie Sprzedaż z terytorium kraju do UE - osobom prywatnym Zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz: podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, lub innego podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy – w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów. Jeżeli natomiast całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów wówczas dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju (art. 23 ust. 2 ustawy). W przypadku przekroczenia kwoty limitu, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę. Niemniej podatnicy mogą wybrać miejsce opodatkowania na terytorium państw członkowskich przeznaczenia dla wysyłanych towarów, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy. Zawiadomienie, należy wówczas złożyć co najmniej na 30 dni przed datą dostawy, począwszy od której podatnik chce korzystać tej opcji. Zatem sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju ma miejsce wówczas, gdy transakcje dokonywane są na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami lub na rzecz podatników niemających obowiązku rozliczania się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, z różnych państw członkowskich, a miejscem opodatkowania tej sprzedaży jest państwo przeznaczenia towarów, gdy wartość sprzedaży wysyłkowej dla tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit, lub też jeśli jest ona niższa, a podatnik dokonał wyboru opodatkowania w kraju przeznaczenia. W pozostałych przypadkach sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju opodatkowana jest w Polsce. Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przepis ten dotyczy całej sprzedaży na terytorium Polski, dotyczy więc również sprzedaży wysyłkowej z terytorium Polski, jeśli sprzedaż uznaje się ją za dokonaną w Polsce i w Polsce się ją opodatkowuje. W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy. Ta zasada stosowana jest również w przypadku otrzymania zaliczki. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz osoby prywatnej. Zatem, należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży wysyłkowej podmiot dokonujący dostawy będzie zawsze zobowiązany do wystawienia faktury. W myśl art. 109 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT podatnicy, obowiązani są prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej. Należy zaznaczyć, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje podlegające opodatkowaniu wykonane przez podatnika. Czytelnik jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, który prowadzi sprzedaż towarów oraz: sprzedaż dokonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedaż towarów dokonywana jest na teren Unii Europejskiej z terytorium kraju, sprzedaż dokumentowana jest paragonem na otrzymaną zaliczkę, a następnie fakturą, nie jest zarejestrowany na VAT w krajach UE, do których dokonywana jest dostawa, jest zarejestrowany na VAT-UE do WDT, zatem mamy od czynienia ze sprzedażą wysyłkową z terytorium kraju, którą należy wykazać w deklaracji VAT „Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, opodatkowane stawką 22% albo 23%”. Jeżeli Czytelnik przekroczy limity sprzedaży w danym kraju UE, wówczas zaistnieje konieczność rejestracji do VAT w danym kraju i w tym kraju rozliczania się z podatku. Wówczas taka sprzedaż nie podlega pod VAT w Polsce i należy wykazać w deklaracji VAT „Dostawa towarów oraz świadczenie usług poza ter... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Sprawdź Ustawa o podatku od towarów i. art. 108. Art. 108. 1. W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca. osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę. podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. 2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi.
Art. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;2) sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:1) czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty. Art. 106c. Faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika: 1) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji; 2) komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Art. 106d. 1. Podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury: 1) dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu, 2) o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, 3) dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności. 2. Faktury może wystawiać w imieniu i na rzecz podatnika również upoważniona przez niego osoba trzecia, w szczególności jego przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 18a. Art. 106e. 1. Faktura powinna zawierać: 1) datę wystawienia; 2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę; 3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy; 4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a; 5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b; 6) datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi; 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług; 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto); 10) kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto); 12) stawkę podatku; 13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; 14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku; 15) kwotę należności ogółem; 16) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 – wyrazy „metoda kasowa”; 17) w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”; 18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”; 19) w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie: a) przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku, b) przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub c) innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia; 20) w przypadku, o którym mowa w art. 106c – nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika – imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres; 21) w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego – nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku; 22) w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu – datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz: a) przebieg pojazdu – w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a, b) liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu – w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c; 23) w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) – dane określone w art. 136; 24) w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3: a) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL, b) numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego. 2. W przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także wyrazy „procedura marży dla biur podróży”. 3. W przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 marża, faktura – w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1–17 – powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1–8 i 15–17, a także odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki”. 4. Faktura nie zawiera: 1) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12–14; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 16 – danych określonych w ust. 1 pkt 4; 3) w przypadku, o którym mowa w art. 106b ust. 3 pkt 2 – danych określonych w ust. 1 pkt 12–14. 5. Faktura może nie zawierać: 1) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a – danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12–14; 2) w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. b – danych określonych w ust. 1 pkt 5 i 12–14; 3) w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro – danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11–14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku. 6. Przepisu ust. 5 pkt 3 nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, sprzedaży, dla której nie jest na fakturze podawany numer, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a. 7. Kwotę podatku w odniesieniu do dostarczanych towarów lub
Zwolnienie podmiotowe z VAT przysługuje przedsiębiorcom z uwagi na limit obrotów. Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT: " Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwotyKwestię obowiązków związanych z prowadzeniem ewidencji VAT reguluje dział XI, rozdział 2 ustawy o VAT (art. 109-110). Zgodnie z tymi przepisami ewidencje są zobowiązani prowadzić podatnicy korzystający ze zwolnienia z VAT jak i czynni podatnicy podatku VAT. Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy korzystający ze zwolnienia podmiotowego mają obowiązek prowadzić ewidencje sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym. Celem prowadzenia takiej ewidencji jest ustalenie momentu przekroczenia limitu zobowiązującego do rejestracji VAT. W przypadku kiedy mimo obowiązku podatnik zwolniony z VAT nie prowadzi wskazanej ewidencji lub prowadzi ją w sposób nierzetelny a na podstawie prowadzonej ewidencji nie można ustalić wartości sprzedaży, wówczas urząd skarbowy w drodze oszacowania ustala wartości sprzedaży opodatkowanej oraz kwotę podatku należnego. W przypadku, kiedy nie ma możliwości ustalenia co jest przedmiotem sprzedaży wówczas przy naliczeniu podatku zostanie zastosowana stawka podstawowa. W przypadku podatników zwolnionych przedmiotowo z VAT przepisy nie wskazują jednoznacznie na obowiązek prowadzenia przez nich ewidencji VAT. Z treści art. 109 ust. 3 należałby jednak wnioskować, iż podatnik wykonujący wyłącznie czynności zwolnione na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 ustawy o VAT nie ma obowiązku prowadzenia takiej ewidencji. Warto zwrócić uwagę na to, iż część usług zwolnionych na podstawie art. 43 ustawy o VAT (np. usługi ubezpieczeniowe), jeśli nie mają charakteru usług pomocniczych są wliczane do limitu zwolnienia podmiotowego z VAT. Podatnik, który świadczy jedynie tego typu usługi nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji VAT, o której mowa w art. 109 ust. 1 ustawy o VAT. W sytuacji kiedy taki podatnik zaczyna świadczyć usługi opodatkowane, wliczane do limitu musi być w stanie na podstawie prowadzonej ewidencji ustalić czy przekroczył limit uprawniający do zwolnienia z VAT. Przepisy nie wskazują jakie dokumenty ma posiadać aby to ustalić. Wystarczająca będzie to ewidencja prowadzona dla celów podatku dochodowego np. podatkowa księga przychodów i rozchodów. Najwięcej obowiązków w zakresie ewidencji dla podatku VAT mają podatnicy VAT czynni. Zgodnie z art. 109 ust 3 czynni podatnicy podatku VAT mają obowiązek prowadzenia ewidencji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji oraz informacji podsumowującej. Przepisy nie określają wzoru ewidencji VAT, wskazują natomiast na elementy jakie powinny się w niej znaleźć. Są nimi: dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego i korekty podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwoty podatku należnego oraz korekty podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do US lub zwrotowi a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji w tym nr NIP nabywcy. W związku z określonymi transakcjami jakich dokonuje podatnik, może być on zobowiązany do prowadzenia dodatkowych ewidencji. Ewidencjami tymi są: ewidencja prezentów o małej wartości (art. 7 ust. 4 pkt. 2a ustawy o VAT), ewidencja towarów otrzymanych do uszlachetniania (art. 109 ust. 9), ewidencja towarów wysłanych do uszlachetniania (art. 109 ust. 10), ewidencja przemieszczenia nieuznawanego za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (art. 109a), ewidencja nabycia towarów niestanowiącego WNT (art. 109 ust. 11), ewidencja towarów wprowadzanych do magazynu konsygnacyjnego (art. 12a ust. 1 pkt. 4), ewidencja towarów przemieszczanych do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu (art. 20a ust. 2 pkt. 2), ewidencja transakcji objętych procedurą szczególną rozliczania VAT dla usług elektroniczny, nadawczych i telekomunikacyjnych (art. 130d i 134), ewidencja VAT u podatników świadczących usługi przewozów okazjonalnych (art. 134c). W przypadku powyższych ewidencji ustawodawca wyraźnie wskazał, iż są one ewidencjami odrębnymi od ewidencji VAT o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. W części przypadków w podstawowej ewidencji VAT mają pojawić się dodatkowe dane. Tak jest np. w przypadku procedury VAT marża dla biur podróży czy procedury VAT marża dla towarów używanych. W pierwszym z tych przypadków, zgodnie z art. 119 ust. 3a podatnicy „są obowiązani prowadzić ewidencje, o której o mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatków dla bezpośredniej korzyści turysty”. W drugim prowadzona ewidencja musi zawierać „w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży. Jeśli podatnik oprócz sprzedaży towarów używanych opodatkowanych w procedurze VAT marża stosuje również ogólne zasady opodatkowania wówczas ewidencja VAT powinna być prowadzona z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania. Dodatkowy zakres danych wymagany jest dla podmiotów prowadzących sprzedaż złota inwestycyjnego (art. 125 ustawy o VAT) czy podatników, dla których ma zastosowanie procedura uproszczona w ramach transakcji trójstronnych (art. 138 ustawy o VAT). Podstawowym błędem w zakresie prowadzenia ewidencji jest brak jej prowadzenia czy jej prowadzenie w sposób niezgodny z przepisami (np. bez uwzględnienia wszystkich danych wymaganych przepisami) czy w sposób nieodzwierciedlający stanu faktycznego. Polecamy: JPK_VAT 2018 – Instrukcja wdrożenia Polecamy: Biuletyn VAT Ewidencje VAT zgodnie z Kodeksem karnym i skarbowym są uważane za księgi. Czyny zabronione związane z obowiązkiem prowadzenia ksiąg regulują art. 60 i 61 Kodeksu karnego i skarbowego. Są nimi – nieprowadzenie ksiąg, mimo takiego obowiązku oraz ich prowadzenie w sposób nierzetelny (niezgodny ze stanem rzeczywistym) lub wadliwy. Podatnik, który, mimo obowiązku, nie prowadzi ewidencji lub prowadzi ją w sposób nierzetelny popełnia przestępstwo skarbowe i podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych a w przypadku mniejszej wagi karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Z kolei podatnik prowadzący ewidencje w sposób wadliwy (niezgodny z przepisami) podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Wartości obowiązujących w 2017 r. kar przedstawia poniższa tabela: Grzywny za przestępstwa skarbowe Grzywna minimalna 666,60 zł Grzywna maksymalna 19 198 080 zł Grzywny za wykroczenia skarbowe Grzywna minimalna 200 zł Grzywna maksymalna 40 000 zł Maksymalny mandat karny 4 000 zł Autor: Zespół Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE
Na podstawie dodawanego z dniem 1 października 2020 r. art. 99 ust. 11c ustawy o VAT podatnicy będą mieli obowiązek składania deklaracji VAT w formie dokumentu elektronicznego. Z przepisu tego wynikać będzie obowiązek przesyłania w ramach nowego pliku JPK_VAT deklaracji VAT, jak również ewidencji VAT.
Od 1 stycznia 2023 r. podatnicy będą mogli tworzyć grupy VAT. Z artykułu dowiesz się czym jest grupa VAT i jakie korzyści daje jej utworzenie; jakie warunki muszą być spełnione by taka grupa mogła powstać; z jakimi problemami praktycznymi musisz się zmierzyć przy tworzeniu grupy VAT. Wpis zaktualizowany o zmiany wprowadzone od 1 lipca 2022 r. Od kiedy możemy tworzyć grupy VAT? Przepisy o grupie VAT wprowadzone zostały w ramach Polskiego Ładu. Regulacje dotyczące grup VAT miały wejść w życie od 1 lipca 2022 r. Niemniej przepisami ustawy z dnia 8 czerwca 2022 r. o zmianie niektórych ustaw w celu automatyzacji załatwiania niektórych spraw przez Krajową Administrację Skarbową przesunięto ten termin na 1 stycznia 2023 r. A zatem dopiero od tego momentu będzie można formalnie taką grupę utworzyć. Grupa VAT polega na połączeniu kilku podmiotów w jednego podatnika VAT. Prawnie są to dalej odrębne podmioty. Jednak dla potrzeb VAT traktuje się ich jako jednego podatnika. Transakcje wykonywane przez członków grupy VAT Istotą grupy VAT jest to, że transakcje pomiędzy członkami grupy nie podlegają opodatkowaniu (art. 8c ust. 1 ustawy o VAT). Dopiero jeśli któryś z członków grupy wykona usługę lub dokona dostawy na rzecz podmiotu spoza grupy, to traktuje się to jako czynność wykonaną przez grupę (art. 8c ust. 2 ustawy o VAT). Jeżeli któryś z członków grupy zakupi towar lub usługę od podmiotu spoza grupy, to przyjmuje się, że zakupu dokonała grupa VAT (art. 8c ust. 3 ustawy o VAT). Jakie korzyści daje grupa VAT? Dzięki utworzeniu grupy VAT możemy osiągnąć zarówno korzyści podatkowe (zmniejszenie obciążenia podatkiem VAT) jak i administracyjne (poprzez zmniejszenie ilości transakcji podlegających zaraportowaniu oraz udokumentowaniu). Niższy podatek VAT Mamy 4 podmioty z branży medycznej, które wykonują głównie działalność leczniczą podlegającą zwolnieniu z VAT. Do tego powołaliśmy odrębną spółkę w grupie, która zajmuje się obsługą administracyjną i księgową ww. spółek. Spółka za tę obsługę wystawia na rzecz ww. spółek fakturę z 23% VAT. Podmioty wykonujące działalność medyczną albo nie odliczają tego VAT albo przysługuje im odliczenie jedynie częściowe. Grupa jako całość ponosi więc koszt VAT, którym obciążana jest sprzedaż spółki wykonującej czynności administracyjne i księgowe. Po utworzeniu grupy VAT, czynności tej spółki nie będą obciążone VAT. Co może okazać się korzystne podatkowo. Należy zwrócić uwagę, że w podanym przykładzie sprzedaż spółki administracyjnej nie zostanie obciążona VAT – i mamy tutaj oczywistą korzyść podatkową. Pamiętajmy jednak, że skutkiem utworzenia takiej grupy będzie również zmniejszenie kwoty odliczanej przez tę spółkę. Spółka administracyjna w celu realizacji czynności na rzecz innych spółek dokonuje zakupu towarów (np. laptopy, biurka) bądź usług (wynajem lokalu, zakup licencji na oprogramowanie). Dotychczas jej sprzedaż opodatkowana była wg 23% stawki VAT. A zatem w związku z tymi zakupami odliczała 100% podatku naliczonego. Po utworzeniu grupy, spółka ta wykonuje na rzecz członków grupy czynności niepodlegające VAT. Wydaje się, że w takim przypadku konieczne jest przyjęcie, że zakupy tej spółki, powiązane są ze sprzedażą członków grupy. Może to oznaczać, że spółka ta nie odliczy VAT albo odliczy go jedynie w części. Przy obliczaniu korzyści związanych z utworzeniem grupy VAT pamiętaj więc by uwzględnić również zmiany w zakresie przysługującego odliczenia VAT. Wydaje się, że najwyższe korzyści osiągniemy wtedy, gdy taka spółka administracyjna będzie miała dużo kosztów bez podatku VAT (np. wydatki pracownicze lub zakupy na zwolnieniu z VAT). Korzyści administracyjne Wskazałem, że korzyścią z utworzeniu grupy VAT jest również zmniejszenie ilości transakcji podlegających zaraportowaniu oraz udokumentowaniu. Transakcji realizowanych między członkami grupy VAT nie uwzględniamy bowiem w JPK. Nie dokumentujemy ich również fakturą. To może się okazać korzystne w szczególności, gdy między spółkami dochodzi do wielu wzajemnych obciążeń i są wątpliwości czy należy je udokumentować fakturą czy notą. W przypadku transakcji między członkami grupy VAT takich wątpliwości nie będzie (wystawiamy noty bez VAT). Jakie warunki muszą być spełnione do utworzenia grupy VAT? Istotne powiązania między członkami grupy Grupę VAT mogą utworzyć podmioty powiązane finansowo, ekonomicznie i organizacyjnie. Wszystkie rodzaje powiązań muszą być spełnione łącznie w momencie utworzenia grupy oraz nieprzerwanie przez okres, w jakim ta grupa posiada status podatnika. Powiązania finansowe Podatników uważa się za powiązanych finansowo (art. 15a ust. 3 ustawy o VAT) jeżeli jeden z podatników będących członkiem grupy VAT posiada bezpośrednio ponad 50%: udziałów (akcji) w kapitale zakładowym lub praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub prawa do udziału w zysku – każdego z pozostałych podatników będących członkami tej grupy. Powiązania ekonomiczne Podatników uważa się za powiązanych ekonomicznie (art. 15a ust. 4 ustawy o VAT), jeżeli: przedmiot głównej działalności członków grupy VAT ma taki sam charakter lub rodzaje działalności prowadzonej przez członków grupy VAT uzupełniają się i są współzależne, lub członek grupy VAT prowadzi działalność, z której w całości lub w dużej mierze korzystają inni członkowie grupy VAT. Powiązania organizacyjne Podatników uważa się za powiązanych organizacyjnie, jeżeli: prawnie lub faktycznie, bezpośrednio lub pośrednio, znajdują się pod wspólnym kierownictwem, lub organizują swoje działania całkowicie lub częściowo w porozumieniu. Jak formalnie zakłada się grupę VAT? Konieczność wybrania przedstawiciela grupy Przy tworzeniu grupy VAT konieczne jest wybranie jej przedstawiciela. Reprezentuje on grupę VAT w zakresie praw i obowiązków tej grupy. Do jego obowiązków należy złożenie zgłoszenia rejestracyjnego dla grupy VAT; składanie do naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenia o wszelkich zmianach skutkujących naruszeniem warunków do uznania grupy VAT za podatnika; w razie chęci przedłużenia istnienia grupy VAT, przedstawiciel składa nową umowę do naczelnika urzędu skarbowego; po utracie statusu podatnika przez grupę, przedstawiciel może dokonywać ewentualnych korekt rozliczeń za okresy kiedy grupa VAT była podatnikiem. Ponadto organem podatkowym właściwym dla grupy jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla przedstawiciela grupy VAT (art. 3 ust. 7 ustawy o VAT). Co ważne, za ewentualne zaległości podatkowe w VAT odpowiada nie tylko przedstawiciel, lecz każdy z członków grupy VAT solidarnie (art. 8e ustawy o VAT). Umowa o utworzeniu grupy VAT Ustawa o VAT wymaga zawarcia umowy o utworzeniu grupy VAT (art. 15a ust. 1 ustawy o VAT). Umowa taka musi zawierać co najmniej (art. 15a ust. 10 ustawy o VAT): nazwę grupy VAT z dodatkowym oznaczeniem „grupa VAT” lub „GV”; dane identyfikacyjne podatników tworzących grupę VAT, w tym dane dotyczące oddziału w przypadku podatnika nieposiadającego siedziby na terytorium kraju, oraz wysokość kapitału zakładowego każdego z tych podatników; wskazanie przedstawiciela grupy VAT, wyznaczonego spośród jej członków; dane identyfikacyjne udziałowców (akcjonariuszy) i wysokość ich udziału w kapitale zakładowym podatników tworzących grupę VAT, posiadających ponad 50% udziałów (akcji) w kapitale zakładowym tych podatników; wskazanie okresu, na jaki grupa VAT została utworzona, nie krótszego niż 3 lata. Złożenie zgłoszenia rejestracyjnego Przedstawiciel grupy VAT musi złożyć zgłoszenie rejestracyjne. Dołącza do niego umowę o utworzeniu grupy (art. 96 ust. 3b ustawy o VAT). Obecnie trwają prace legislacyjne nad nowy wzorem formularza VAT-R, w którym przewidziano opcję zaznaczenia, iż zgłoszenie dotyczy grupy VAT. Tutaj znajdziesz projekt rozporządzenia zmieniającego wzór formularza VAT-R, który ma obowiązywać od 1 lipca 2022 r. Od kiedy grupa VAT nabywa status podatnika? Jeżeli naczelnik urzędu skarbowego zweryfikuje, że nie są spełnione warunki do uznania grupy za podatnika, to odmawia rejestracji. Jeżeli natomiast są one spełnione, to oczywiście rejestruje grupę jako podatnika. Grupa nabywa status podatnika z dniem wskazanym w umowie o utworzeniu grupy VAT, jednak nie wcześniej niż w dniu rejestracji grupy przez organ podatkowy. Nowy NIP grupy i rejestracja do VAT członków grupy Jeżeli grupa VAT zostanie zarejestrowana jako podatnik VAT, to członkowie grupy VAT z urzędu są wykreślani z rejestru podatników VAT (art. 96 ust. 7ba ustawy o VAT). Nie będą więc oni widnieć na białej liście jako podatnicy. Podatnikiem będzie wyłącznie grupa VAT. Ważne jest więc żeby poinformować kontrahentów o takich zmianach. Co więcej, w celu zarejestrowania grupy jako podatnika VAT, konieczne wydaje się również złożenie zgłoszenia o nadanie NIP grupie. Będzie ona bowiem funkcjonowała na gruncie VAT jako odrębny podatnik. Co z rachunkami ujawnionymi na białej liście? Należy pamiętać, że grupa VAT to instytucja funkcjonująca wyłącznie na gruncie VAT. Podmioty tworzące grupę, w sensie prawnym, w dalszym ciągu są niezależne. Również rachunki firmowe nie będą otwierane dla grupy VAT, lecz dla każdego członka grupy odrębnie. Na szczęście przewidziano regulację, że dotychczas zgłoszone do białej listy przez członków grupy rachunki firmowe, po utworzeniu grupy zostaną ujawnione w wykazie jako rachunki tej grupy. Nie trzeba więc w tym zakresie dokonywać żadnych zgłoszeń. Istotne wyzwania przy funkcjonowaniu grupy VAT Fakturowanie Trzeba pamiętać, że po utworzeniu grupy tylko ta grupa jest podatnikiem. W związku z wprowadzeniem grup VAT nie przewidziano żadnych szczególnych regulacji dotyczących fakturowania. Niemniej skoro podatnikiem jest grupa, to faktury sprzedażowe powinny być wystawiane z danymi grupy (np. ABC grupa VAT). To samo dotyczy faktur zakupowych. Po utworzeniu grupy każdy z jej członków powinien poinformować swoich dostawców, że od momentu rejestracji do VAT grupy faktury mają być wystawiane na grupę. Kasy fiskalne W przypadku sprzedaży ewidencjonowanej za pomocą kasy rejestrującej, na paragonie ujawnione są dane sprzedającego, w tym jego NIP. W razie utworzenia grupy konieczna wydaje się również zmiana tych danych w kasach fiskalnych. Należy więc zweryfikować w serwisie czy tego typu modyfikacje w posiadanych kasach są możliwe. Wspólny JPK Od momentu utworzenia grupy jej członkowie nie składają JPK. To grupa, jako podatnik, składa JPK dotyczący wszystkich transakcji sprzedażowych i zakupowych dokonanych przez jej członków. Konieczne jest zatem opracowanie oprogramowania, które będzie wstanie pobrać odpowiednie dane z systemów członków grupy tak, aby mogły one zostać zaraportowane. Taki JPK powinien wysyłać do urzędu skarbowego przedstawiciel grupy. Proporcja odliczenia Dużym wyzywaniem w przypadku grup VAT może okazać się kwestia obliczania proporcji odliczenia. Grupę mogą bowiem utworzyć podmioty dokonujące sprzedaży podlegającej VAT, zwolnionej z podatku oraz niepodlegającej opodatkowaniu, odliczające VAT przy zastosowaniu proporcji. Przepisy wymagają przy tym by proporcję liczyć odrębnie dla każdego członka grupy (art. 90 ust. 10c ustawy o VAT). Jednocześnie nie wskazują jak to dokładnie zrobić. Wydaje się, że przy odliczaniu VAT zawsze w pierwszej kolejności powinniśmy sprawdzić do jakiego rodzaju sprzedaży one służą. (dającej prawo do odliczenia czy nie). Na tym etapie nie ma znaczenia, który z podmiotów z grupy dokonał zakupu i który dokonuje sprzedaży. Dopiero jeśli nie możemy takie bezpośredniej alokacji dokonać, to stosujemy proporcję ustaloną dla danego członka grupy VAT (pod warunkiem, że zakup służy sprzedaży dokonywanej wyłącznie przez niego). Jeśli natomiast mamy sprzedaż, której nie możemy alokować bezpośrednio do danego rodzaju sprzedaży i jednocześnie jest to zakup powiązany ze sprzedażą kilku podmiotów z grupy, to konieczne jest zastosowanie proporcji uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego (art. 90 ust. 10d ustawy o VAT). Obowiązek ewidencjonowania transakcji między członkami grupy VAT Mimo że transakcji między członkami grupy VAT nie dokumentujemy fakturą ani nie wykazujemy w JPK, to nie jest tak, że zupełnie możemy o nich zapomnieć. 🙂 Ustawodawca przewidział obowiązek uwzględniania tych transakcji w specjalnie w tym celu prowadzonej ewidencji (art. 109 ust. 11g ustawy o VAT). Przy czym na mocy art. 20 pkt 3 ustawy z dnia 8 czerwca 2022 r. o zmianie niektórych ustaw w celu automatyzacji załatwiania niektórych spraw przez Krajową Administrację Skarbową od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 30 czerwca 2023 r. ewidencja ta ma być prowadzona w formie elektronicznej oraz przekazywana na wezwanie organu w terminie 7 dni od dnia doręczenia żądania. Natomiast od 1 lipca 2023 r. ewidencja ta ma być co miesiąc przesyłana do organów podatkowych (tak jak JPK)! Wynika to ze zmian uwzględnionych w art. 20 pkt 1 lit. b ww. ustawy. Ryzyko podatkowe w razie zmian w grupie Największe ryzyko w przypadku grupy VAT związane jest z ewentualnym przyjęciem przez organ podatkowy, że w trakcie trwania grupy przestała ona spełniać przesłanki do jej uznania za podatnika. Powiązania finansowe, ekonomiczne i organizacyjne muszą bowiem trwać od momentu zarejestrowania grupy jako podatnika i przez cały czas trwania grupy. Jeżeli nie będziemy świadomi, że takie przesłanki przestaliśmy spełniać, to organ po pewnym czasie może wyrejestrować grupę jako czynnego podatnika VAT. Grupa VAT traci wówczas status podatnika z dniem poprzedzającym dzień wystąpienia tych zmian. 1 sierpnia 2022 r. naczelnik urzędu skarbowego rejestruje grupę VAT. 1 stycznia 2023 r. dokonaliśmy zmian w grupie. Spółka, która dotychczas pełniła funkcje administracyjne na rzecz innych członków grupy VAT, przestała je wykonywać. Zamiast tego realizuje działalność gospodarczą na rzecz podmiotów spoza grupy. W 2026 r. organ podatkowy uznaje, że w wyniku tych zmian, grupa przestała spełniać przesłankę istnienia powiązań ekonomicznych. Przypadek taki może być bardzo problematyczny. Konieczne bowiem będzie skorygowanie wszystkich faktur wystawionych od 2023 r. do 2026 r. i uwzględnienie całej sprzedaży z tego okresu jako sprzedaży dokonanej przez poszczególnych członków grupy VAT (a nie grupy VAT). To samo będzie dotyczyło wszelkich zakupów. Można sobie tylko wyobrażać z jakimi problemami będzie się to wiązało. Pamiętajmy też, że wskazany przeze mnie problem nie musi wynikać z jakichś naszych niedociągnięć lub niewiedzy. Może się przecież też zdarzyć, że organy podatkowe przyjmą odmienną od naszej interpretację przesłanek umożliwiających uznawanie grupy za podatnika VAT. Inne tematy, które mogą Cię zainteresować:11c. Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1–3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 obowiązek prowadzenia ewidencji