Kiedy byłem już trochę starszy sięgałem po bardziej ambitne pozycje, np. „W Poroninie”. To prawdziwa klasyka. Kto bowiem nie zna tych złotymi zgłoskami pisanych wersów: „Na małej stacji w wiosce Poronin, Gdy pociąg stanął wśród zgrzytu szyn, Wysiadł z wagonu ojciec, a po nim Raźno na peron wyskoczył syn...”?. No dobrze, dobrze. Już wracam do przerwanej myśli. Drugi typ dyrektorów to pracoholicy i maniacy. Męczą człowieka przez 24 godziny lub dłużej, aż mi nieraz ręce opadają ze zmęczenia. Najgorsi są tacy, co to potrafią nie spać po kilka dni! Ciągle coś poprawiają, coś kupują, każą modernizować lokomotywy, budować nowe stacje, wyciągać księgi rachunkowe i sprawdzać indeksy giełdowe. Oni pewnie nie potrzebują snu, ale ja tak! Chodzę wtedy niewyspany z oczkami na zapałkach i ręce mi się trzęsą, ponieważ nie mam nawet czasu napić się herbatki z mojego kubeczka. Wybaczcie mi, że się tak rozgadałem o tych książkach i lokomotywach, ale tatuś, a właściwie kilku tatusiów (co za wstyd!) zawsze mi powtarzali: Pamiętaj syneczku, że „Kto ma w głowie olej, ten idzie na kolej”. No to co miałem robić? Poszedłem. I nie żałuję. Dziś jestem prezesem i mogę sobie palić cygarka w skórzanym fotelu, podczas gdy inni muszą zasuwać (jak chociażby recenzenci tych cudacznych „gier” – cokolwiek ten termin oznacza). Tak więc kimkolwiek by nie byli, wszyscy dyrektorzy mają ten sam cel. Chcą zostać Magnatami Kolejowymi przez ogromniaste M. Gdybyście wiedzieli, jakie decyzje człowiek musi wykonywać, pewnie złapalibyście się za głowy. Ale o tym za chwilę. Ten, który będzie dzisiaj próbował zasłużyć na miano Magnata Kolejnictwa dał mi imię „leo987”. Nie wiem ile nocy trzeba nie spać, żeby dać takie pokręcone imię prezesowi spółki. No ale co ja mogę na to poradzić? Na domiar złego, życiorys wymyślił mi nie mniej ciekawy niż imię. W personalia wpisano mi więc tekst brzmiący mniej więcej tak: „leo987 – lekkoduch i romantyk, którego tatuś pragnął uczynić człowiekiem zamożnym, statecznym i szanowanym (co prawdę mówiąc nie bardzo mu się udało)”. Zobaczcie sobie w galerii! Pozostawię to bez komentarza. No, ale za to dzisiaj będzie wyjątkowy dzień! Zabieram Was bowiem na wycieczkę, by pokazać Wam mój świat. Naprawdę bardzo się cieszę że przyszliście. Pomyślałem sobie, że skoro już tu jesteście i postanowiliście posłuchać mojej opowieści o „Railroad Tycoon II – Złota Edycja”, to zapraszam Was w tę podróż. Czym pojedziemy? Oczywiście koleją! Proszę Wsiadać! Drzwi Zamykać! Odjazd!!! GRA czyli „Wsiąść Do Pociągu Byle Jakiego...” Na dobry początek proponuję udać się do wagonu restauracyjnego w celu konsumpcji, byśmy mieli siły na całodniową podróż. Przepraszam, czy jedliście już śniadanko? Coś bladziutko wyglądacie. Czyżby początki „choroby lokomocyjnej”?